اگر کسی از روی جهل یا فراموشی یا اجبار مرتکب یکی از ممنوعات احرام شود، نه گناهی بر اوست و نه فدیهای؛ بلکه باید هرچه زودتر از آن دست بکشد.
اگر کسی عمدا و به خاطر ضرورت و نیازی مرتکب یکی از آنها شود، فدیهالاذی بر او لازم است و گناهی بر او نیست.
کسیکه عمدا و بدون عذر و ضرورتی مرتکب یکی از ممنوعات احرام جز آمیزش با همسرش شود، گنهکار است و فدیه الاذی بر او واحب میشود و باید توبه و استغفار کند.
کسیکه در حالت احرام مُحتلم شود (ناخواسته و در خواب انزال شود) نه گناهی بر اوست و نه فدیهای، بلکه باید غسل کند و مناسک حج یا عمره را به پایان ببرد.