حکم کسی‌که به برادر مسلمانش، کافر بگوید

عَنْ أَبِی ذَرٍّ س: أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: «لَیْسَ مِنْ رَجُلٍ ادَّعَى لِغَیْرِ أَبِیهِ وَهُوَ یَعْلَمُهُ إِلاَّ کَفَرَ، وَمَنِ ادَّعَى مَا لَیْسَ لَهُ فَلَیْسَ مِنَّا، وَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ، وَمَنْ دَعَا رَجُلاً بِالْکُفْرِ أَوْ قَالَ: عَدُوَّ اللَّهِ، وَلَیْسَ کَذَلِکَ، إِلاَّ حَارَ عَلَیْهِ». (م/۶۱)

ابوذر می‌گوید: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌فرمود: «هرکس، دانسته خودش را به شخصی غیر از پدرش، نسبت دهد، کفر ورزیده است. و هرکس، به ناحق، مدعی چیزی شود، جایش را در آتش، آماده کند. و هرکس، مردی را کافر یا دشمن الله بگوید، حال آنکه او این‌گونه نیست، کفر به خودش بر می‌گردد».