وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﺎﺷﺪ
(ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﻭ ﻋﻼﺝ ﻭﯼ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﯾﺎ ﭘﯿﺮﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺯﻩﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ).
ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺠﺎﯼ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺪﯾﻪ ﺩﻫﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ
ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﻫﺪ،
ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ :
« ﻭَ ﻋَﻠَﯽ ﺍﻟَّﺬِﯾﻦَ ﯾُﻄِﯿﻘُﻮﻧَﻪُ
ﻓُﺪﯾَﺔٌ ﻃَﻌَﺎﻡُ ﻣِﺴﮑِﯿﻦ »
( ﺑﻘﺮﻩ : ۱۸۴ ) .
ﯾﻌﻨﯽ : «ﻭ ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ( ﺭﻭﺯﻩ ) ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ( ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺿﻌﯿﻒ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ) ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻔﺎﺭﻩ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻣﺴﮑﯿﻨﯽ ﺍﺳﺖ».
ﺍﺯ ﻋﻄﺎﺀ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﺳﺖ : ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻭ ﻣﯽﮔﻔﺖ :
«ﻟﯿﺴﺖ ﺑﻤﻨﺴﻮﺧﺔ، ﻫﻮ ﺍﻟﺸﯿﺦ ﺍﻟﮑﺒﯿﺮ ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺍﻟﮑﺒﯿﺮﺓ ﻻﯾﺴﺘﻄﯿﻌﺎﻥ ﺃﻥ ﯾﺼﻮﻣﺎ ﻓﻠﯿﻄﻌﻤﺎﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﮐﻞﯾﻮﻡ ﻣﺴﮑﯿﻨﺎ» .
«ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﺯﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﺴﮑﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ».
ﺑﺨﺎﺭﯼ ( ۴۵۰۵) .
ﻋﻼﻣﻪ ﺍﺑﻦ ﻋﺜﯿﻤﯿﻦ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :
« ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺍﻃﻌﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭﻝ : ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﮐﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺪﯾﻪ ﺑﺪﻫﺪ،
ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﮏ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩ .
ﺩﻭﻡ : ﻏﺬﺍﯼ ﻏﯿﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ( ﭘﺨﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ) ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ ».
ﺍﻟﺸﺮﺡ ﺍﻟﻤﻤﺘﻊ ( ۶/۳۳۵ ).
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﺳﯽ ﺭﻭﺯ
:point_left:ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻏﺬﺍ ﺩﻫﺪ،
ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﻫﺪ،
ﺟﺎﯾﺰ ﺍﺳﺖ
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻓﻌﯿﻪ
ﻭ ﺣﻨﺎﺑﻠﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﻣﺎﻟﮑﯿﻪ ﺑﺮ
ﺟﻮﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،
ﻣﻮﻟﻒ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﮔﻔﺘﻪ :
«ﺟﺎﯾﺰ ﺍﺳﺖ ﻃﻌﺎﻡ ﺭﺍ ﮐﻼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﮑﯿﻦ
ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺍﺩ».
ﺍﻹﻧﺼﺎﻑ ( ۳/۲۹۱ ).
ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ : (ﺗﺤﻔﺔ ﺍﻟﻤﺤﺘﺎﺝ ۳ / ۴۴۶، ﮐﺸﺎﻑ ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ۲ / ۳۱۳ ﻭ “ﻓﺘﺎﻭﯼ ﺍﻟﻠﺠﻨﺔ ﺍﻟﺪﺍﺋﻤﺔ”( ۱۰/۱۹۸).