حکم مواد مخدر

مواد مخدر، موادی است که جسم را فاسد کرده و باعث تنبلی و سستی در بدن و خلل در عقل می شود.
اعتیاد به مواد مخدر بیماری سخت و طاقت فرسایی است که انسان را از پای درآورده و سبب شرارت ها و بیماری ها و جرایم مختلفی می شود، علاوه بر اینکه عقل و جسم را فاسد می کند. بنابراین ساختن مواد مخدر و داد و ستد آن، قاچاق و ترویج و تجارت با آن حرام است.
امام می تواند برای کسی که با مواد مخدر سروکار دارد، بر حسب مصلحت حکمی چون قتل یا شلاق یا زندان یا غرامت صادر کند. تا اینکه شرارت و فساد را ریشه کن کند و جان افراد و اموال و آبرو و عقل ها را حفظ نماید.
۱ـ خداوند متعال می فرماید: «الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِندَهُمْ فِی التَّوْرَاهِ وَالإِنْجِیلِ یَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَآئِثَ» (اعراف: ۱۵۷) «آنان که از (این) رسول (الله)، پیامبر «أمی» (= درس ناخوانده) پیروی می‌کنند که صفاتش را در تورات و انجیلی که نزدشان است، نوشته می‌یابند. آنها را به (کارهای) خوب و پسندیده فرمان می‌دهد و از زشتی (و کارهای ناپسند) بازشان می‌دارد. و پاکیزه‌ها را برای شان حلال می‌گرداند و پلیدی‌ها را بر آنان حرام می‌کند».
۲- خداوند متعال می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ» (بروج: ۱۰) «به راستی کسانی ‌که مردان و زنان مؤمن را شکنجه (و آزار) دادند، سپس توبه نکردند، پس برای آنها عذاب جهنم است و برای شان  عذاب (آتش) سوزان است».

مجازات کسانی که با مواد مخدر سر و کار دارند:
به دلیل خطر بزرگ مواد مخدر و ضرر مهلک آن، بسیاری از علما چنین فتوا داده اند:
۱ـ مجازات قاچاقچی مواد مخدر قتل است. چراکه ضرر و شر آن بزرگ است.
۲- کسی که مواد مخدر را با خرید و فروش یا ساختن یا وارد کردن آن یا هدیه دادن ترویج می دهد، در بار اول تعزیر قابل توجهی می شود. و با زندان یا شلاق یا جریمه ی مالی یا همه ی این موارد مجازات می شود. و این وابسته به نظر حاکم بر مبنای تحقیق مصلحت و دفع مفسده می باشد. و اگر چنین عملی از وی تکرار شود به گونه ای که امت از شر وی در امان بماند، تعزیر می شود هرچند با قتل وی باشد. چراکه این عمل مصداق «مفسد فی الارض» می باشد.
خداوند متعال می فرماید: «إِنَّمَا جَزَاء الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الأَرْضِ فَسَاداً أَن یُقَتَّلُواْ أَوْ یُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ یُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ * إِلاَّ الَّذِینَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» (مائده: ۳۳-۳۴) «سزای کسانی که با الله و پیامبرش می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند، فقط این است که کشته شوند، یا به دار آویخته شوند، یا دست (راست) و پای (چپ) آنها بعکس یکدیگر بریده شود و یا از سرزمین خود تبعید گردند، این رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت عذاب بزرگی خواهند داشت. مگر کسانی که پیش از آنکه بر آنان دست یابید، توبه کنند، پس بدانید که همانا الله آمرزنده‌ی مهربان است».

حکم هر آنچه باعث سستی و ناتوانی در بدن و تنبلی و بی حسی اعضا شود:
چیزهایی که سبب تنبلی و سستی و بی حسی در بدن می شود مانند توتون و تنباکو و قات و موادی از این قبیل که باعث مستی نمی شوند و عقل را از بین نمی برند و آن را مختل نمی کنند، حرام است و هرگونه استفاده از آنها جایز نیست. چراکه ضرر آن متوجه دین، سلامتی، بدن، مال، عقل و جامعه می باشد.
و مجازات استفاده از این مواد، تعزیر می باشد که حاکم بر حسب تحقق مصلحت و دفع مفسده جهت حفظ وقت و اموال و جسم، نوع آن را تعیین می کند.
خداوند متعال می فرماید: «وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ» (مائده: ۲) «و در راه نیکوکاری و پرهیزگاری با همدیگر همکاری کنید و (هرگز) در راه گناه و تجاوز همکاری نکنید و از الله بترسید، بی‌گمان الله سخت کیفر است».