حکم عمل به علم

عمل کردن به علم واجب است، و کسی که به علم خود عمل نمی‌کند مورد نکوهش قرار می‌گیرد، و در شرحِ این موضوع، خواهیم دانست که عمل‌کردن به علم به چندین مرتبه تقسیم می‌گردد.

۱ عمل به آنقدر از علم که برای باقیماندن بر دین اسلام لازم است که همان توحید و اجتناب از نواقض اسلام است و کسی که این مرتبه را انجام نداد، کافر است.

۲ عمل به علمی که وجوب عمل به آن مورد تاکید است، مانند ادای فرائض و اجتناب از گناهان کبیره، و کسی که به این مقدار از علم عمل نمی‌کند فاسق شمرده شده و از موحّدان گنهکار می‌باشد.

۳ علمی که عمل به آن مستحب است که همان عبادت‌های نافله و اجتناب از مکروهات می‌باشد.

 کسی که وجوب یکی از فرایض را دانست ادای آن بر او واجب می‌گردد، و کسی که حرمت چیزی از محرّمات را دانست، اجتناب از آن بر او واجب می‌گردد.

 عمل‌نمودن به بخشی از علم نیز، فرض کفایه است که هرگاه برخی از مردم به آن علم عمل کنند گناه از بقیه ساقط خواهد شد.

 در قدم اول بر طالب علم واجب است که در ادای واجبات دینی و اجتناب از محرمات حریص باشد، سپس آن مقدار از سنت‌ها و مستحبات که برایش میسر وآسان است را ادا نماید، و الله متعال به این وسیله به او توفیق مزید می‌دهد.