الحمدلله،
بیرون رفتن زن به بازار در حالی که عطر و خوشبویی استفاده کرده حرام است؛ چون پیامبر صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ می فرماید: « الْمَرْأهُ إِذَا استَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالْمَجْلِسِ فَهِیَ کَذَا وَکَذَا» یَعْنِی: زَانِیَهً «زن وقتی عطر استفاده کرد و از مجلسی عبور کرد چنین و چنان است» ابو داود ۴۱۷۳ و ترمذی ۲۷۸۶
یعنی زنا کار است
این کار سبب فتنه می شود، اما اگر زن سوار ماشین می شود و بوی عطر او فقط به مشام محارم او می رسد و فوراً بدون آنکه مردی اطراف مدرسه باشد از ماشین پایین بیاید، اشکالی ندارد، چون ممنوعیتی وجود ندارد، و او در ماشین خود مانند این است که در خانه اش باشد از این رو جایز نیست که کسی به زنش اجازه دهد که تنها با راننده سوار ماشین شود، چون این خلوت است اما اگر زن از کنار مردها می گذرد جایز نیست که خودش را معطر کند.
دوست دارم در اینجا زنان را تذکر دهم که بعضی از آنها در ایام رمضان با خوشبویی و همراه داشتن عطر به مسجد می آیند و از آن به زن ها می دهند تا استفاده کنند، زنها در حالی که از مسجد بیرون می آیند که معطر هستند، و حال آن که پیامبر صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ فرموده است: « أَیُّمَا امْرَأَهٍ أَصَابَتْ بَخُورًا فَلاَ تَشْهَدْ مَعَنَا الْعِشَاءَ الآخِرَهَ » مسلم (۴۴۴) «هر زنی که خوشبویی استفاده می کند با ما در نماز عشا شرکت نکند» اما اگر بخور و خوشبویی را برای خوشبو کردن مسجد بیاورد اشکالی ندارد.
اما در مورد آرایشی که زن می تواند آن را برای زن ها آشکار کند باید گفت که همه زینت ها و آرایش های متداول و مباح بین زنها جایز است، اما آرایش هایی که جایز نیست مانند لباس نازکی که پوست بدن پیدا می شود و یا استفاده از لباس بسیار تنگ جایز نیست، چون این در حکم زن هایی است که پیامبر صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ می فرماید: « صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا … وَنِسَاءٌ کَاسِیَاتٌ عَارِیَاتٌ، مُمِیلاَتٌ مَائِلاَتٌ، رُءُوسُهُنَّ کَأَسْنِمَهِ الْبُخْتِ الْمَائِلَهِ، لاَ یَدْخُلْنَ الْجَنَّهَ وَلاَ یَجِدْنَ رِیحَهَا » مسلم (۲۱۲۸)«دو گروه از اهل دوزخ اند که من آنها را ندیده ام….زنهایی که لباس پوشیده اند اما لخت هستند دیگران را به خود متمایل می کنند و خود به دیگران میل می کنند، موی سرشان مانند کوهان شتر است، این زنها بوی بهشت را نمی یابند»
الشیخ ابن عثیمین- من الأحکام الفقهیۀ فی الفتاوی النسائیۀ ص(۵۳- ۵۴)