آیه ۱۲۲ می فرماید :
چرا گروهی از هر دسته ای از مؤمنان به جهاد
نمی روند و گروهی دیگر بمانند ؟
یعنی گروهی باید به جهاد بروند و گروهی
دیگر کارهای زندگی مردم را بچرخانند .
پس خداوند مسلمانان را تشویق می کند که
گروهی به جهاد بروند و گروهی بمانند و این
دلیل است بر آن که جهاد فرض کفایه است نه
فرض عین یعنی گروهی باید به جهاد بروند و
گروهی بمانند فرض از عهده آنان ساقط شده و
بر تک تک افراد به تنهایی واجب نیست بلکه بر
جامعه مسلمین واجب می گردد.
چون اگر جهاد فرض عین باشد و تمام مسلمانان
به جهاد بروند مصالح بندگان تعطیل می شود
و مملکت ویران می گردد .
آری جهاد فرض کفایه است ولی گاهی اوضاعی
پیش می آید که جهاد فرض عین می شود مانند
این که کافران وارد سرزمینی از سرزمینهای
مسلمین شوند یا در نزدیک آن فرود آیند و آن
را تهدید کنند آن وقت جهاد بر اهل آن سرزمین
فرض عین می گردد و بر آنان لازم است که به
وسایل ممکن دشمن را دفع کنند و چنانچه
کافران مردی یا زنی اسیر کنند اگر چه داخل
سرزمین ما و خانه ما نشود بر ما واجب است
که در رهائی او بگوشیم اگر امید خلاص و
رهائی می رفت و همانگونه که اگر داخل
سرزمین ما شوند واجب است که آنان را
برانیم چون حرمت و احترام مسلمان بزرگتر
است از حرمت و احترام سرزمین.