حکم زنی که مرتد می‌گردد یا المرتده (۱)

زن نیز بعد از مرتد گشتنش کشته می‌شود، به دلیل عام بودن سخن رسول الله ع: «من بدل دینه فاقتلوه».

اما نهی نمودن پیامبر ع در مورد کشتن زنان به زنانی بر می‌گردد که کافر اصلی باشند نه مرتد.

دلیل بر کشتن زنان مرتده این است که امام بیهقی و امام دارالقطنی رحمهما آورده اند که: ابوبکر از زنی طلب نمود که اسمش ام قورفه بود و از دین اسلام برگشته بود و بر عدم توبه اش مصر بود و ابوبکر صدیق او را کشت».

در همان حال پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم دستور به کشتن دو دختر در زمان فتح مکه به اتهام شعر گفتنشان بر ضد اسلام و مسلمانان داد.

امام احمد رحمه الله در احکام اهل ملل می آورد که: «تستتاب، فإن تابت وإلا ضربت عنقها».[۱]

ترجمه: «اگر زن مرتد شد از او طلب توبه می‌شود، پس اگر توبه کرد (که هیچ) وگرنه گردنش زده می‌شود».

امام احمد در مورد کسانی که به نهی رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد کشتن زنان استناد می‌کند می‌فرماید: «ومن الناس من یحتج بقول النبی، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، أنه نهى عن قتل النساء والصبیان، وذاک غیر ذا.لیس هو فِی ذا بشیء».[۲]

ترجمه: «و کسانی که احتجاج می‌کنند به قول نبی صلی الله علیه وسلم به اینکه او نهی نموده از کشتن زنان و کودکان، آن غیر این است؛ هیچ ارتباطی در آن با این موضوع نیست».

ابن قدامه مقدسی رحمه الله در المغنی می‌فرماید: «أَمَّا نَهْیُ النَّبِیِّ – صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ – عَنْ قَتْلِ الْمَرْأَهِ، فَالْمُرَادُ بِهِ الْأَصْلِیَّهُ»[۳]

ترجمه: «امّا نهی نبی صلی الله علیه و سلم از کشتن زنان، پس مراد از آن ( کافر) اصلی است».

سخن درست و صحیح این است که مرتده به کنیزی گرفته نمی‌شود، مگر آنهایی که در دست جماعت جنگجوی قرار دارند که آنان به کنیزی گرفته می‌شوند و کشته نمی‌شوند؛ زیرا در بین یک نفر مرتد مشخص، با جماعتی از مرتدان صاحب قدرت و حکومت، در مورد به کنیز گرفتن زن و کودکانشان و طلب توبه ننمودن از آنان، تفاوت وجود دارد.

[۱]. أحکام أهل الملل والرده من الجامع لمسائل الإمام أحمد بن حنبل۱/۴۲۹

[۲] أحکام أهل الملل والرده من الجامع لمسائل الإمام أحمد بن حنبل۱/۴۲۸

[۳]. المغنی لابن قدامه جلد ۹ص ۴