علما روایت احادیث ضعیف را بر خلاف احادیث موضوع جایز دانستهاند، البته با وجود دو شرط زیر:
۱- حدیث نباید مربوط به عقاید باشد؛ مانند اسماء و صفات الهی.
۲- نباید در بیان احکام شرعی و آنچه که متعلق به حلال و حرام است، باشد.
یعنی جایز است که احادیث ضعیف در مواعظ و پند و نصایح و قصص و ترغیب و ترهیب روایت شوند، و از جمله کسانی که در روایت احادیث ضعیف تساهل کردهاند میتوان به سفیان ثوری و عبدالرحمن بن مهدی و احمد بن حنبل نام برد. (علوم الحدیث ص ۹۳).
البته لازم است نکته ای ذکر شود که؛ اگر کسی حدیث ضعیفی را بدون سند روایت کرد نباید بگوید: «قال رسول الله صلی الله علیه وسلم کذا»، بلکه باید بگوید: «روی عن رسول الله صلی الله علیه وسلم» یعنی از رسول الله ج روایت شده که …، و یا مشابه این لفظ؛ بگونهای که نسبت حدیث را به شخص پیامبر ج به صورت قطع بیان نکند. (نگاه کنید به: تیسیر مصطلح الحدیث، دکتر محمود طحان ص ۵۵).