وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
این کار، شرک است؛ زیرا تنها خداوند قادر بر اجابت درخواست و دعای ما می‌باشد. در قرآن نیز چنین آمده است:
﴿وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ * إِنْ تَدْعُوهُمْ لا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَهِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ﴾. (فاطر: ۱۳- ۱۴).
جز خداوند کسانی که به فریاد می خوانید حتی مالکیت و حاکمیت پوسته نازکی خرمائی را ندارند. اگر آنها را به فریاد بخوانید صدای شما را نمی شنوند و اگر هم بشنوند، توانایی پاسخگویی به شما را ندارند و در روز قیامت انبازگری و شرک ورزی شما را رد می کنند و هیچ کس همچون خداوند آگاه تو را با خبر نمی کند).
همچنین پیامبر –صلى الله علیه وآله وسلم- فرموده اند:
«مَنْ مَاتَ وَهْوَ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ نِدًّا دَخَلَ النَّارَ» (البخاری).
هر کس بمیرد و از غیر خداوند درخواست اجابت دعا خواهد، به آتش دوزخ دچار می شود. آیا به این اندیشیده اید که مردگان چگونه می توانند دعایی را اجابت کنند حال آنکه آنان، خود به دعای زندگان محتاجند. او با مرگش دیگر نمی تواند کار نیکی انجام دهد و این دعا وکارهای نیک زندگان است که می‌تواند بر اجر و پاداش او بیافزاید. تکلیف انسان زنده‌ای که از فرد درخواست‌کننده غائب است نیز مشخص است، او که غائب است و دور از دسترس، چگونه می‌تواند دعایی را اجابت نماید؟