«اینها همگی بدعت هستند و آنگونه که اهل علم گفتند واجب است ترک شوند، چرا که در زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم چنین چیزهایی نبوده، و ایشان به این کارها امر نفرمودند، و خود ایشان و یا صحابه رضی الله عنهم و سلف صالح چنین کاری انجام ندادند، و این بدعت یعنی جشن مولودی را نمی شناختند، و بمناسبت میلاد پیامبر صلی الله علیه وسلم جشن نگرفتند و یا به مناسبت تولد ابوبکر صدیق و یا عمر و یا عثمان و علی و دیگران جشن نگرفتند، و این (جشن گرفتن بمناسبت میلاد نبوی) بدعتی بود که در قرن چهارم هجری توسط روافض فاطمیان (مصر) ایجاد شد، و بعد از آن بود که دیگر مسلمانان از آنها تقلید نمودند، و این بدعت به سبب جهل و نادانی منتشر شد و بسیاری از مردم آنرا ترویج دادند و بر انجام آن علاقمند شدند درحالیکه اینها باطل را یاری می رسانند و واجب است این امر را بدانها متذکر شد و تحذیر نمود، و حضور و مشارکت با آنها در مراسم و ولیمه هایشان جایز نیست، بلکه واجب است آنها را از این کارها تحذیر کرد و بیان نمود که انجام این اعمال اشتباه و بدعت هستند. برگزاری جشن میلاد از اسباب شرک است، چرا که اواع شرک اکبر در بین بسیاری از این افراد منتشر می شود، یکی پیامبر صلی الله علیه وسلم را بفریاد می طلبد و آن یکی حسین رضی الله عنه و دیگری بدوی را می خواند.
خلاصه اینکه اینها بدعت و از اسباب شرک اند، و منکرات زیادی در این مراسمات در بسیاری از مجتمعات و کشورها روی می دهد. الله عزوجل می فرماید : «أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ مَا لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ» (شوری ۲۱). یعنی : « آیا معبودانی دارند که بیاذن خداوند آیینی برای آنها ساختهاند؟!». و می فرماید : « اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ » (اعراف ۳). یعنی : « از چیزی که از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده، پیروی کنید! و از اولیا و معبودهای دیگر جز او، پیروی نکنید! اما کمتر متذکّر میشوید». و می فرماید : « قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ » (آل عمران ۳۱). یعنی : «بگو: اگر خدا را دوست میدارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد».
و پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرمایند : «مَنْ أَحْدَثَ فِی أَمْرِنَا هَذَا مَا لَیْسَ فِیهِ، فَهُوَ رَدٌّ». یعنی : «هرکسی در دین ما چیزی پدید آورد که جزو آن نباشد، آن باطل و مردود است» متفق علیه .
و باز فرمودند : «مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَیْسَ عَلَیْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ». یعنی : «هرکس عملی انجام دهد که امر و دین ما بر آن نباشد، آن عمل مردود است» به روایت مسلم .
و همینطور پیامبر صلی الله علیه وسلم در خطبه جمعه همواره می فرمود : «أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ خَیْرَ الْحَدِیثِ کِتَابُ اللهِ، وَخَیْرُ الْهُدَی هُدَی مُحَمَّدٍ، وَشَرُّ الْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا، وَکُلُّ بِدْعَهٍ ضَلَالَهٌ». یعنی : «رایت ترین سخن، کتاب خداست، و بهترین روش، سنت محمد (صلی الله علیه وسلم) است، و بدترین کارها بدعت است، و هر بدعتی گمراهیست» به روایت مسلم .
و احادیث در این معنی زیاد است.
و اما در مورد ذبایح، بستگی دارد : اگر آنرا برای صاحب میلاد ذبح کند (یعنی برای کسی که بمناسبت تولد او جشن گرفته میشود)، این شرک اکبر است، اما اگر تنها بقصد خوردن (و پذیرایی از مردم) آنرا ذبح کند، چیزی بر آن نیست (یعنی شرک نیست)، اما مسلمان نبایست در آن حضور یابد و یا از (گوشت) آن بخورد، تا هم بوسیله قول و هم با فعل (بدعت آنها را) انکار کرده باشد، مگر آنکه بقصد نصیحت آنها برود (که برای این منظور جایز است، البته) بدون آنکه در خوردن یا (سایر کارها) با آنها همکاری و مشارکت داشته باشد. والله ولی التوفیق».
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین