حکم جشن به مناسبت معراج

الحمد لله و الصلاه و السلام علی رسول الله و علی آله و صحبه
اما بعد: شکی نیست که اسرا و معراج یکی از آیات بزرگ الهی است که بیانگر صداقت رسول او تعالی، محمد صلی الله علیه وسلم و عظمت مقام ایشان در نزد الله است همان طور که این دو (معجزه) از ادله‌ی بیان‌گر قدرت حیرت‌آور الله و بالاتر بودن او تعالی از تمام مخلوقاتش است.

الله می‌فرماید: {سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الأقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ (۱)}.
(پاک و منزه است آن ذاتی که بنده‌اش را در یک شب، از مسجدالحرام به مسجد الاقصی- که گرداگردش را پر برکت ساخته‌ایم- برد تا برخی از آیات او به او نشان داده شود؛ چرا که او شنوا و بیناست). «اسراء /۱»

از رسول‌الله صلی الله علیه وسلم به صورت متواتر ثابت است که به آسمان برده شد و تمام درب‌های آسمان به روی ایشان باز گردید و از آسمان هفتم بالاتر رفت و پروردگارش هر چه می‌خواست با اوصحبت کرد و نمازهای پنجگانه را بر او فرض نمود. ابتدا الله تعالی بر بندگانش پنجاه نماز را فرض کرد. اما پیامبر صلی الله علیه وسلم پیاپی به الله رجوع کرد و تقاضای تخفیف نماز را کرد. تا این که الله آن را به پنج وقت تخفیف داد و اجر و پاداش پنجاه وقت را برای او مقرر فرمود چون هر نیکی ده برابر می‌شود، لذا باید سپاس و شکر الله را بر تمام نعمت‌هایش به جا آوریم.
این شبی بود که اسرا و معراج در آن به وقوع پیوست، در احادیث صحیح تعیین نشده که این ماجرا در ماه رجب یا ماهی دیگر اتفاق افتاده است و هر چه در احادیث درباره تعیین این شب آمده را حکمتی رسا است و حتی اگر این شب مشخص می‌شد، برای مسلمانان جایز نبود در این شب عبادت‌هایی را بصورت اختصاصی انجام می‌دادند و برای‌شان جایز نیست که در آن شب جشن بگیرند. چرا که پیامبر صلی الله علیه وسلم نه عبادتی را به این شب اختصاص دادند و نه در این شب جشن گرفتند. و اگر جشن به این مناسبت مشروع می‌بود، به طور قطع پیامبر صلی الله علیه وسلم به صورت قولی یا عملی آن را برای امت بیان می‌کردند. اگر جشنی برگذار می‌شد حتما همه می‌دانستند و مشهور بود و صحابه آن را نقل می‌کردند.
تردیدی نیست که اصحاب پیامبر صلی الله علیه وسلم هر چه امت نیاز داشته است از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت کردند و در نقل هیچ چیزی از مسایل دین کوتاهی نکردند بلکه در اعمال خیر از همه جلوتر بودند لذا اگر جشن به مناسبت این شب مشروع می‌بود آنان از همه سبقت می‌گرفتند.
پیامبر صلی الله علیه وسلم از همه‌ی مردم به مردم خیرخواهتر بود، رسالت خود را به بهترین شکل ابلاغ نمود و امانت را ادا کرد. اگر جشن و احترام این شب جزو دین می‌بود، به طور قطع پیامبر صلی الله علیه وسلم از آن غفلت نمی‌ورزید و آن را کتمان نمی‌کرد. وقتی در این مورد هیچ گونه جشن و احترامی وجود ندارد، مشخص می‌شود که جشن به این مناسبت و تعظیم آن در اسلام جایگاهی ندارد، در حالی که الله دین خود را برای امت تکمیل نموده و نعمتش را تمام کرده است.
به این ترتیب چیزی را که الله اجازه نداده، و از دین نیست، رد کرده است.
الله می‌فرماید:‌ {الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإسْلامَ دِینًا} 
(امروز دین شما را برای‌تان کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم). «مائده/۳» ویا
در احادیث صحیح از پیامبر صلی الله علیه وسلم ثابت است که از بدعت‌ها برحذر داشته و تصریح کرده که بدعت‌ها گمراهی است و به امت هشدار داده است که در معرض خطر بزرگی قرار دارند تا از مبتلا شدن به آن متنفر باشند، از جمله:
در صحیحین از مادر مسلمانان عایشه رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«مَن أحدَثَ فی أمرِنا هذا ما لَیسَ فیهِ فَهُوَ رَدٌّ»:
(هر کسی در دین ما چیزی پدید آورد که از آن نباشد، مردود است)
و هر بدعتی گمراهی است). نسائی با سند جید اضافه کرده است: «وَ کُلّ ضَلالَهٍ فی النّارِ»: (و هر گمراهی در آتش است). نسائی (۱۵۷۹)
همین که الله اجازه نداده چیزی دین اضافه شود و انجام بدعت تشبیه به دشمنان الله (یهود و نصارا) است که چیزهایی به دین خود افزودند و بدعت‌هایی پدید آوردند چون لازمه‌ی عمل که در این امر فسادی بزرگ، منکری زشت و مخالفت با آیه‌ی: {الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی}.
(امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما به اتمام رساندم) «مائده/۳»
ودر هیچ کجا در قرآن واحادیث اسمی از عید مبعث یا معراج وجود ندارد ، شایسته دانستم که به برادران وخواهران مسلمانم تا جایی که برخی از مردم گمان می‌کنند جزء دین است بدعت است
توبه کنید