وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
گواهی دروغ در آیهٔ ﴿وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ…﴾ (کسانی که بر دروغ شهادت نمی‌دهند) یعنی حضور در اعیاد مشرکان. از میان سلف، ابوالعالیه و طاووس و ابن سیرین چنین گفته‌اند.
صحابه حضور در اعیاد مشرکان و تبریک گفتن اعیاد دینی آنان را جایز نمی‌دانند. عمر بن الخطاب ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: «از دشمنان الله در عیدشان دوری کنید» [به روایت بیهقی با سند صحیح].
تبریک گفتن «کریسمس» به نصرانیان به اتفاق مذاهب چهارگانه جایز نیست. در این باره هیچ قول مخالفی ندیده‌ام مگر در دورانِ اخیر که این آراء اعتباری ندارد.
علمایی مانند مالک و ابوحنیفه و شافعی و احمد (رحمهم الله) بر تحریم حضور در اعیاد مشرکان متفق هستند. این اجماع را ابن قیم در کتاب «احکام اهل الذمه» و دیگران نقل کرده‌اند.
جایز بودن ازدواج با زن نصرانی این معنا را نمی‌دهد که می‌توان عیدشان را به او تبریک گفت. انسان می‌تواند با دختر قاتل پدرش ازدواج کند اما خوشحالی او به مناسبت کشته شدن پدرش را تحمل نمی‌کند. همینطور خوشحال شدن همسرش به مناسبت تولد «فرزند خداوند» را نمی‌پذیرد.
حرام دانستن تبریک عید نصرانیان به معنای خشونت و نامهربانی با آنان نیست، بلکه باید دل عموم آنان را با دعوت بر اساس نرمش و مهربانی به دست آورد تا اندکی دربارهٔ خدایی که «به دنیا می‌آید» فکر کنند! الله متعال از آنچه می‌گویند برتر و والاتر است.
شیخ عبدالعزیز طریفی