حکم اختصاص دعای معینی برای طواف

دعاهایی که در رساله‌های مخصوصی و اختصاصاً برای طواف بیت عتیق نوشته شده‌اند، حکم این دعاها در این هنگام چیست؟

الحمدلله،

التزام به این دعاها جایز نیست؛ زیرا رسول الله صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ برای طواف دعای مخصوصی معین نکرده است و تنها در میان رکن یمانی و حجر اسود دعای ذیل را می‌خواند: «ربّنا آتِنا فِی‌الدنْیا حَسَنَهً وَ فیِ الآخِرَهٍِ حَسَنَهً و قِنَا عَذَابَ النّار» ابوداود (۱۸۹۲)

در سایر اشواط مسلمان هر دعایی را که برایش میسر باشد بخواند، یا الله تعالی را با تسبیح و تهلیل یاد بکند و این اذکاری است که همه توان آن‌را دارند. و اما التزام به دعاهای مخصوص برای هر شوطی از اشواط هیچ اصل و اساسی در شریعت الهی ندارد، بهتر آن است که از التزام به این اذکار جلوگیری شود، خصوصاً این که مردم چنان به این اذکار و دعاها چسبیده‌اند که گویا فرضی از فرائض حج هستند.

همچنین در نزد بعضی‌ها رایج است که جماعتی پشت خواننده‌ای گرد می‌آیند و خواننده با صدای بلند به خواندن مشغول می‌شود و آنها پشت سر او با آواز بلند می‌خوانند و چه بسا خودشان هم نمی‌فهمند که چه می‌گویند و بدین ترتیب تمرکز دیگران را به هم می‌زنند.

دعا وقتی‌که بدون حضور قلب و معرفت معنای آن خوانده شود هیچ سودی به دعاکننده نمی‌بخشد. پس شایسته است که مسلمان برای خودش با حضور قلب دعا کند و باید معنی آنرا بداند تا الله تعالی بوسیله‌ی آن دعا سودی به او برساند.

شیخ ابن فوزان- فتاوای نورٌ علی الدّرب- (۳/۹۶).