وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
الله زکات فطر را مشروع قرار داده است تا روزه‌دار را از گناه سخنان بیهوده و ناشایست پاک و پاکیزه گرداند و برای مساکین غذایی باشد که در روز عید از گدایی کردن بی‌نیاز شوند و با ثروتمندان در شادی عید شریک گردند.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضی الله عنهما قَالَ: فَرَضَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم زَکَاهَ الْفِطْرِ طُهْرَهً لِلصَّائِمِ مِنَ اللَّغْوِ وَالرَّفَثِ، وَطُعْمَهً لِلْمَسَاکِینِ، مَنْ أَدَّاهَا قَبْلَ الصَّلَاهِ، فَهِیَ زَکَاهٌ مَقْبُولَهٌ، وَمَنْ أَدَّاهَا بَعْدَ الصَّلَاهِ، فَهِیَ صَدَقَهٌ مِنَ الصَّدَقَاتِ.[۱]
ابن عباس رضی الله عنهما می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم زکات فطر را به عنوان پاک‌کنند‌ه‌ی روزه‌دار از سخنان لغو و نادرستى که گفته است و به عنوان این‌که براى افراد مسکین غذایى باشد، فرض نمود. هرکس آن را قبل از نماز (عید) پرداخت کند؛ زکاتى است که مورد قبول واقع شده است و هرکس بعد از نماز بدهد، یکى از صدقات به شمار مى‌رود.
[۱]– حسن؛ ابوداود حدیث شماره ۱۶۰۹ و ابن ماجه حدیث شماره ۱۸۲۷ با لفظ ابوداود