وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خداوند رحمان حوریان بهشت را در قران کریم چگونه توصیف میکند
« فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ » (الرحمن / ۵۶)
«در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند که جز به همسران خود عشق نمىورزند و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است».
« حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ (۷۲) فَبِأَیِّ آَلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (۷۳) لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ » (الرحمن / ۷۲-۷۴)
«حوریانى که در خیمههاى بهشتى مستورند* پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید * پیش از آنان، کسی از انسان‌ها و پری‌ها با ایشان نزدیک و مقاربت نکرده است».
« فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ »(الرحمن / ۷۰)
«در میان باغ‌های بهشت زنان خوب و زیبا هستند».
« وَلَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَهٌ » (البقره / ۲۵)
«و در آنجا همسران پاک و بی‌عیبی دارند».
آنها از هر نقص و عیبی مبرا هستند. از حیض و نفاس، از ادرار کردن و قضای حاجت، از آب دهان و آب بینی پاک بوده و هیچ نقصی ندارند. در ضمن اخلاق و رفتار و گفتارشان نیز از هر عیب و نقصی دور است.
« وَحُورٌ عِینٌ (۲۲) کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ (۲۳) جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ» (الواقعه / ۲۲-۲۴)
«و حوریان چشم درشت بهشتی * که همسان مروارید میان صدفند * در برابر کارهایی که می‌کرده‌اند به آنها داده می‌شود».
« کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ» (الصافات / ۴۹)
« [از شدّت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پَر] ند».
این مثال به این خاطر زده شده که نزد عرب شترمرغ در سفیدی و درخشش زبانزد است و بعضی از مفسیرین این آیه را به معنای مروارید قبل از بیرون آمدن از صدف تفسیر نموده‌اند.
« وَفُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ (۳۴) إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (۳۵) فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا (۳۶) عُرُبًا أَتْرَابًا (۳۷) لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ » (الواقعه / ۳۴-۳۸)
«و در بین همسران ارجمند و گرانقدر * ما آنان را آفریده‌ایم * و ایشان را دوشیزگانی ساخته‌ایم * شیفتگان همسران خود و در یک سن و سال هستند * همه این نعمت‌ها متعلق به اصحاب یمین است».
همسران مؤمنان در قیامت جوان می‌شوند و دیگر بار بعد از پیری و ناتوانی دنیا، به کمال زیبایی و طنازی درآمده و عاشقانه با همسرانشان در نعمت‌های بهشتی به سر می برند