ابن فجاءۀ در دوران عبدالملک بن مروان و حجاج بر آنان شورید و با شورای پیروان خود اعلام خلافت نمود و با قدرتی که به دست آورد خونهای بسیاری را به زمین ریخت. انسانهای راستین بسیاری که از تجاوز و ستمگری حجاج گریخته بودند به غلو و تندروی فجاءه پناه آوردند در حالی که حق [نه با آن بود، نه با این، بلکه] میان آن دو بود.
تغریدات شیخ طریفی