حق راه

عنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «إِیَّاکُمْ وَالْجُلُوسَ عَلَى الطُّرُقَاتِ». فَقَالُوا: مَا لَنَا بُدٌّ إِنَّمَا هِیَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِیهَا، قَالَ: «فَإِذَا أَبَیْتُمْ إِلاَّ الْمَجَالِسَ فَأَعْطُوا الطَّرِیقَ حَقَّهَا» قَالُوا: وَمَا حَقُّ الطَّرِیقِ؟ قَالَ: «غَضُّ الْبَصَرِ، وَکَفُّ الأَذَى، وَرَدُّ السَّلامِ، وَأَمْرٌ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهْیٌ عَنِ الْمُنْکَرِ». [متفق علیه]

از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که نبی ‏اکرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «از نشستن در معابر عمومی اجتناب کنید».
مردم گفتند: یا رسول ‏الله! چاره ای جز این نداریم زیرا آنجا، محل نشستن و سخن گفتن ما است.
رسول ‏الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اگر چاره ای جز این ندارید، پس حق راه را مراعات کنید».
پرسیدند: یا رسول ‏الله! حق راه چیست؟
‏ فرمود: «حفاظت چشمها ، اذیت نکردن عابران، جواب دادن سلام و امر به معروف و نهی از منکر»