حضور شاهد برای طلاق

طبق نظر جمهور فقها طلاق حضور شاهد نیز واقع می شود. چون طلاق حق مرد بوده و خداوند آن را به دست وی سپرده است و این حق را به دیگری نداده است. خداوند متعال می فرماید: {وإذا طلقتم النساء فبلغن أجلهن فأمسکوهن بمعروف أو سرحوهن بمعروف} [بقره: ۲۳۱] یعنی: « و چون زنان را طلاق گفتید و به پایان عده خویش رسیدند پس بخوبى نگاهشان دارید یا بخوبى آزادشان کنید.»
ابن قیم گفته است: حق طلاق به کسی داده شده که نکاح می کند، چون اوست که می تواند نگاه دارد که همان رجوع می باشد.

لیکن از برخی از صحابه و تابعین و ائمه ی اهل بیت روایت شده که حضور شاهد برای طلاق واجب است و به فرمایش خداوند متعال استدلال نموده اند که: {فإذا بلغن أجلهن فأمسکوهن بمعروف أو فارقوهن بمعروف وأشهدوا ذوی عدل منکم } [طلاق: ۲] یعنی: « پس چون عده آنان به سر رسید [یا] به شایستگى نگاهشان دارید یا به شایستگى از آنان جدا شوید و دو تن [مرد] عادل را از میان خود گواه گیرید.» از عمران بن حصین -رضی الله عنه- روایت شده که از او درباره ی مردی پرسیدند که همسرش را طلاق داده و سپس با وی نزدیکی می کند و کسی بر طلاق و رجعت وی شاهد نیست. پاسخ می دهد: به طریقه ی غیر از سنت طلاق داده و به غیر سنت رجوع کرده است. برای طلاق و برای رجعت و بازگرداندن همسرت شاهد بگیر و این را به حساب نیاور. [ابوداود] از ظاهر این گفته ها عقیده ی مبتنی بر وجوب حضور شاهد در حین طلاق و رجعت مشاهده شده و در واقع نیز همین قول بر بقیه برتری دارد، بویژه در دور و زمانه ما که یقین و پایبندی سست گشته و خاطر و یاد ها ضعیف شده اند و مردم در طلاق دادن شتاب می ورزند به لحاظ  اینکه وجود شاهد بسیار به مصلحت تر بوده و پایبندی مردم به حق و حقوق و محافظت از آن را افزایش می دهد.