حضــرت عبـــدالرحمــن(رض) (۱)

نام پدرش عوف بود و دو روز بعد از اسلام آوردن حضرت ابوبکر به اسلام مشرف شد و به دعوت خود حضرت ابوبکر مسلمان شد. در زمان خلفای راشدین حضرت عبدالرحمن سرپرستی و منافع امهات المؤمنین را به عهده گرفته، با آنها به مراسم حج می رفت. حضرت عبدالرحمن مورد اعتماد و اطمینان امهات مؤمنین بود.

حضرت عبدالرحمن بن عوف از جمله کسانی بود که در زمان پیامبر(ص)و حضرات ابوبکر و عمر و عثمان به همان طریق که از پیامبر شنیده بود فتوا
می دادند.
حضرت علی به نقل از پیامبر می فرماید:عبدالرحمن بن عوف وکیل الله در زمین است.
ابن عباس نقل می کند:وقتی کاروان عبدالرحمن از تجارت شام برگشت،آن را به سوی رسول خدا حمل کرد،رسول الله(ص)برای او درخواست بهشت از خداوند نمود.

جبرئیل نزول کرد و گفت:خداوند به تو (ای پیامبر) سلام می رساند و می فرماید:عبدالرحمن بن عوف را بخوان و به او مژده بهشت را بده.

شأن نزول آیه ی ۲۶۲ سوره بقره درباره ی حضرات عثمان و عبدالرحمن می باشد که خداوند می فرماید:

(الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله ثم لا یتبعون ما انفقوا منا و لا أذی لهم أجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون).

(کسانیکه دارائی خود را در راه خدا صرف می کنند و بدنبال آن، منتی و آزاری نمی رسانند، پاداششان نزد پروردگارشان است و اندازه اجرشان را جز خدا کسی نمی داند، و نه ترسی بر آنان خواهد بود و نه اندوهگین خواهند شد).