حروریه

مسلم در صحیحش از ابی سلمه و عطاء بن یسار آورده که آن دو نزد ابو سعید خدری رفته و از او درباره‌ی حروریه سوال کردند که آیا شنیده‌ای که رسول خدا صلی الله علیه وسلم آن را ذکر کرده باشد؟ گفت: درباره‌ی حروریه نمی‌دانم، اما شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه وسلم می‌فرمود: «یَخرُجُ فی هذه الأُمَّهِ (ولَمْ یَقُلْ: مِنْها) قَومٌ تَحقِرُونَ صلاتکُمْ مع صَلاتِهِمْ. فیَقرأُونَ القُرآنَ، لا یُجاوِزُ حُلُوقَهمْ (أو حناجِرَهُمْ) یَمرُقُونَ من الدِّینِ مُرُوقَ السَّهْمِ من الرَّمِیَّهِ. فیَنْظُرُ الرَّامِی إلى سَهْمِه، إلى نَصْلِهِ، إلى رِصَافِه، فیَتَمارَى فی الفُوقَهِ هَلْ عَلِقَ بِها من الدَّمِ شَیءٌ»؛ «در این امّت (و نگفت از این امّت) قومی ‌بیرون می‌آیند که نمازتان را در برابر نمازشان تحقیر می‌کنید، قرآن می‌خوانند ولی (تأثیر آن) از حلقشان یا حنجره‌هایشان نمی‌گذرد و از دین خارج می‌شوند آنگونه که تیر از هدف (شکار) خارج می‌شود، پس تیر انداز به تیرش به آهن نوک تیر، به پی پیکان در تیر نگاه می‌کند و شک می‌کند که آیا چیزی از خون به تیر آویخته شده است؟».[۱]

[۱]– یعنی سرعت تیر، و سرعت برخورد آن به بدن شکار و سپس خارج شدن آن از طرف دیگر آنقدر زیاد است که بر روی تیر خونی دیده نمی‌شود یعنی تیر از بدنش خارج می‌شود بدون آنکه به خون آلوده شود، و خروج خوارج از دین نیز به چنین سرعتی اتفاق می‌افتد «مترجم»