وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
سوم) یکی از اصحاب چیزی را به زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم نسبت می‌دهد و یادآور نمی‌شود که پیامبر ج بدان اطلاع داشته‌اند. مانند این گفته‌‌ی أسماء دختر ابوبکر صدیق: «ذبحنا على عهد النبی صلّى الله علیه وسلّم فرساً، ونحن فی المدینه فأکلناه».[۱]
یعنی: در زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم اسبی را ذبح کردیم، و در حالی که ما در مدینه بودیم آن را خوردیم.[۲]
[۱]– بخاری (۵۵۱۰ و۵۵۱۲) کتاب ذبائح وشکار، ۲۴- باب نحر کردن و ذبح نمودن. ومسلم (۱۹۴۲) کتاب شکار و ذبائح، ۶- باب در خوردن گوشت اسب.
[۲]– اما اگر صحابی آن را به زمان پیامبر ج نسبت نداد، در این حالت جمهور می‌گویند که حدیث موقوف است، مانند این گفته‌‌ی جابرس: «کُنَّا إِذَا صَعِدْنَا کَبَّرْنَا، وإِذا نَزَلْنَا َسبَّحْنَا»، یعنی: ما (صحابه) وقتی بر بلندیی صعود می‌کردیم، تکبیر (الله اکبر) می‌گفتیم و وقتی از بلندی پایین می‌آمدیم، تسبیح (سبحان الله) می‌گفتیم. بخاری (۲۹۹۳).