حدیث درباره توکل

«الْعَاشِر: عنْ أنسٍ رضی الله عنه قال: قال: رسولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم : «مَنْ قَالَ یعنِی إذا خَرَج مِنْ بیْتِهِ: بِسْم اللَّهِ توکَّلْتُ عَلَى اللَّه، ولا حوْلَ ولا قُوهَ إلاَّ بِاللَّه، یقالُ لهُ هُدیتَ وَکُفِیت و وُقِیتَ، وتنحَّى عنه الشَّیْطَانُ»»

رواه أبو داودَ والترمذیُّ، والنِّسائِیُّ وغیرُهمِ: وقال الترمذیُّ: حدیثٌ حسنٌ، زاد أبو داود: «فیقول: یعْنِی الشَّیْطَانَ لِشَیْطانٍ آخر: کیْفَ لک بِرجُلٍ قَدْ هُدِیَ وَکُفی وَوُقِى»»؟.
«از انس رضی الله عنه روایت است که:
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: کسی که هنگام بیرون آمدن از خانه‌اش بگوید:
بسْم اللَّهِ توکَّلْتُ عَلَى اللَّه، ولا حوْلَ ولا قُوهَ إلاَّ بِاللَّهِ.
بنام خدا توکل و اعتماد کردم بر خدا، نیست گردیدنی از معصیت بسوی طاعت و نیست قوتی (برای انجام اعمال خیر) مگر بتوفیق خدا. به او گفته می‌شود: هدایت شدی و کارهایت رو براه شد و حفظ و وقایه گردیدی و شیطان از وی دور می‌شود.
ابو داود افزوده که: شیطان به شیطان دیگر می‌گوید: چه خواهی کرد با مردی که هدایت شده و کارهایش انجام گردیده و حفظ شده است؟».