وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
هر گاه فرد مؤمنی وارد بهشت شود، اگر همسر دنیایی ایشان صالحه و مؤمنه باشد، در بهشت نیز همسر او خواهد بود.
«جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیاتِهِمْ» الرعد: ٢٣
((این عاقبت نیکو) باغهای بهشت است که جای ماندگاری (سرمدی و زیستن ابدی) است، و آنان همراه کسانی از پدران و فرزندان و همسران خود بدانجا وارد می‌شوند).
اهل بهشت همراه همسران خود هستند، و در زیر سایه‌های بهشت با شادی و خوشی استراحت می‌کنند.
«هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِک مُتَّکؤُونَ» یس: ۵۶
(آنان و همسرانشان در زیر سایه‌های پر و فراخ، بر تختها تکیه زده‌اند).
«ادْخُلُوا الْجَنَّهَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُکمْ تُحْبَرُونَ» الزخرف: ٧٠
(شما و همسرانتان به بهشت درآئید، در آنجا شادمان و شادکام و مکرّم و محترم خواهید بود).