جواب کسی که می‌گوید: آیا در قدرت خدا ممکن نیست که همه ی بندگانش را مؤمنِ هدایت ‌یافته و مطیع قرار دهد؟ با توجه به اینکه خداوند شرعاً (طبق ارادهی شرعی) این کار را دوست دارد.

له او قادر بر آن است.
همانگونه که خود می‌فرماید:

( وَلَوْ شَآءَ اللَّهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّهً واحِدَهً ) مائده ۴۸
«و اگر خدا مى‏خواست شما را یک امت قرار مى‏داد.»

( وَلَوْ شَآءَ رَبُّکَ لآمَنَ مَن فِی الأَرْضِ کُلُّهُمْ جَمِیعاً) یونس ۹۹
«و اگر پروردگار تو مى‏خواست قطعا هر که در زمین است همهی آنها یکسر ایمان مى‏آوردند.»

اما افعالی را که خداوند در حق آنان انجام می‌دهد، مقتضی حکمت و مقتضی ربوبیت و الوهیت و اسماء و صفات اوست.
کسی که بگوید چرا عده ای از بندگان خداوند مطیع و عده ای دیگر عاصی هستند، مانند سخن کسی است که بگوید:
چرا «الضارالنافع» «ضرر رساننده و نفع رساننده» و «المعطی المانع» «دهنده و مانع آن» و «الخافض الرافع» «پایین آورنده و بالا برنده» و «المنعم المنتقم» «نعمت دهنده و انتقام گیرنده» جزء اسماء الهی هستند؟

از آنجا که افعال خداوند مقتضی اسماء و آثار صفات او میباشند، اعتراض بر افعال او اعتراض بر اسماء و صفات و بلکه بر ربوبیت و الوهیت اوست.

( فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَب الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ * لاَ یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ) انبیاء ۲۲- ۲۳
«اگر در آنها [زمین و آسمان] جز خدا، خدایانى [دیگر] وجود داشت قطعاً [زمین و آسمان] تباه مى‏شد پس منزه است ‏خداوند پروردگار عرش از آنچه وصف مى‏کنند * خداوند برای کارهایی که میکند مورد بازخواست قرار نمیگیرد ولی دیگران مورد بازخواست و پرسش قرار میگیرند»