فرض میکنیم که روز تولد رسول الله صلی الله علیه و سلم در ماه ربیع الاول بوده باشد!. و همچنین وفات آن حضرت صلی الله علیه و سلم باز در ماه ربیع الاول میباشد. لذا شادی کردن به خاطر تولد ایشان مقدم بر غم و ناراحتی وفات آن حضرت نیست یعنی باید غمگین شد تا خوشحال و این موضوعی است که هیچکس قبلاً به آن توجه نکرده است.
این موضوع الحمدالله برای کسی که به این مسئله رسیدگی کامل کرده و آن را موشکافی میکند و مورد تحقیق و بررسی قرار میدهد و همچنین دین خود را بصورت تقلیدی و بدون دلیل بدست نیاورده باشد، مساله واضح و مشخصی است، و از جمله مسائلی است که ابلیس ملعون برای فریب دادن بنیآدم و گمراه کردن آنها لباس حقیقت را به آن پوشانده است.
در این محافل و جشنها کارهای خلاف شرع زیادی دیده میشود که همگی بیانگر حضور ابلیس ملعون و مکر و فریب اوست. و این حضور نتیجه:
اعتقاد داشتن به اینکه این نوع جشنها باعث تقرب به خداوند میشوند در حالیکه قبلاً ذکر کردیم چیزهایی که باعث قرب میشوند از جانب کتاب الهی و سنت رسول الله مشخص و بدون تغییر و همراه با دلیل قاطع میباشند ولی برای این نوع محافل هیچگونه دلیل قانع کننده و قاطعی وجود ندارد.
منکرات بزرگی که در این نوع محافل بوجود میآید مانند: منکرات گفتاری، منکرات اخلاقی. از جمله منکرات گفتاری که این خطرناکتر است: تعریفها و توصیفهایی که در بسیاری از آنها غلو و زیاده روی میشود تا حدی که رسول اللهصلی الله علیه و سلمرا به مرتبه الوهیت میرسانند، از ایشان طلبهای بیجا میکنند.
بوصیری در توصیف پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم میگوید:
یا أکرم الخلق مالی مَن ألوذ به |
سواک عند حلول الحادث العمم |
ترجمه: «ای گرامیترین مخلوقات غیر از تو برای من کسی نیست که در هنگام بوجود آمدن حادثه همه گیر به او پناه برم».
از نومیدی و یاس، بیپناهی، خوار و زبونی به الله پناه میبریم، پس پروردگارآسمانها و زمین کجا است؟ رحیم و رحمان کجاست؟ اگر در هنگام شدت و ناراحتی به رسول اکرم صلی الله علیه و سلم پناه برده شود!!.
در جای دیگر میگوید:
فإن من جودک الدنیا وضرّتها |
ومن علومک علم اللوح والقلم |