وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
بدان که جز مومنان موحد، کسی داخل بهشت نمی شود … هر چند گفته شده است بعضی از گناهکاران وارد بهشت می شوند؛ اما باید دانست که گناهانشان، آنها را از جمع مومنان موحدی که شروط توحید را به طور کامل به جای آورده اند، خارج نکرده است …. و انسان، موحد نمی شود تا وقتی که شرک اکبر به طور مطلق از او دور شده باشد و تنها پروردگار پاک و منزه اش را عبادت کند. همان گونه که در حدیثی «متفق علیه» آمده است:
«لاَ یَدْخُلُ الجَنَّهَ إِلَّا نَفْسٌ مُسْلِمَه».
«جز شخص مسلمان، کسی به بهشت داخل نمی شود.»
همچنین رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:
«یَا ابْنَ الْخَطَّابِ! اذْهَبْ فَنَادِ فِی النَّاسِ: أَنَّهُ لَا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ إِلَّا الْمُؤْمِنُونَ» [رواه مسلم]
«ای پسر خطاب برو و سپس در میان مردم ندا بزن: همانا جز مومنان کسی وارد بهشت نمی شود».
و در روایت ابو داود آمده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
«یَا ابْنَ عَوْفٍ ارْکَبْ فَرَسَکَ ثُمَّ نَادِ: أَلَا إِنَّ الْجَنَّهَ لَا تَحِلُّ إِلَّا لِمُؤْمِنٍ» اَی اِلَّا لِمُوَحِّدٍ.
«ای پسر عوف سوار بر اسبت شو و سپس ندا بزن: همانا بهشت جز برای مومن مکان سکونت نیست» یعنی: جز برای کسی که موحد است جایی در بهشت وجود ندارد.
رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ می فرمایند:
“أُعْطِیتُ الشَّفَاعَهَ وَهِیَ نَائِلَهٌ مَنْ لا یشرک بالله شیئا”.[أخرجه ابن أبی عاصم فی السنه و صححه الالبانی: ۸۰۳]
«به من شفاعت عطا شده است و این شفاعت شامل کسی می شود که چیزی را شریک خدا قرار نداده باشد» .
و احادیث دیگری در این باره وارد است که هرکس در قلبش به اندازه ی ذره ای، ایمان وجود داشته باشد که حتی هرگز کار نیکی انجام نداده باشد وارد بهشت می شود. همچنان که در بعضی از احادیث صحیح، در نزد امام بخاری و این امر ثابت است، برای کسی که در قلبش به اندازه ی ذره ای ایمان موجود است که این ایمانش ناشی از اصل توحیدی باشد که صاحبش جز به وسیله آن نجات پیدا نمی کند و در مورد کسی که هیچ کار نیکی نکرده، نیز همین طور است؛ یعنی هیچ کار نیکی افزون بر اصل ایمان و توحیدی که ناگزیر از آن است و باید حق آن را به طور کامل ادا کند، نکرده است.
رسول الله صلی الله علیه وسلم در حدیثی می فرماید:
«یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: أَخْرِجُوا مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ إِیمَانٍ…»
«خداوند بلند مرتبه می فرماید: هرکس را که در قلبش به اندازه ی یک دانه ارزن ایمان وجود دارد (از جهنم) بیرون آورید».
ابن حجر در جلد ۱ «الفتح» صفحه ی ۷۳ می فرماید: «منظور از دانه ی گیاه خردل در این حدیث، اعمالی است که مازاد براصل توحید می باشد، بنا به قول رسول خدا – صلی الله علیه و سلم – در حدیث دیگری که می فرماید: «أَخرِجُوا مَن قَالَ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّه وَ عَمِلَ مِنَ الخَیرِ مَا یَزَنُ ذَرَّهً» «هرکس «لا اله الا الله» را بر زبان آورده و به اندازه ی ذره ای نیکی انجام داده است، از جهنم بیرون آورید».