پیامبر اسلامﷺ در فرازی موقعیت و جایگاه صحابه در مقایسه با سایر امت را اینگونه توصیف میکند «النجومُ أمنهُ للسما فإذا ذهبتِ النجومُ أتی السماء ما توعد, و أنا أمنه لأصحابی فإذا ذهبتُ أتی أصحابی ما یُوعدون, و أصحابی أمنه ذهبَ أصحابی أتی أمتی ما یُوعدون»
ترجمه: (ستارگان محافظ و امین آسمانند و هر گاه ستارگان رو به زوال روند اسمان نیز فرو خواهد پاشید. و من امین یاران خویش هستم و هر گاه من از میان آنان بروم، یارانم به آنچه وعده دادهاند، عمل می نمایند. و هر گاه یارانم از دنیا رخت بر بندند، امتم آنچه را وعده داده اند، تحقق خواهند بخشید).[مسلم](۷)
و معتقدم آنچه پیامبرﷺ از تمثیل فوق بدنبال اثبات آن است، کاملا مبرهن و آشکار است: زیرا محو و نابودی ستارهها یعنی از هم پاشیدگی و ایجاد بی نظمی و عدم تعادل در نظام کائنات و توقف چرخه ی حیات بر روی زمین … از این رو محو و از میان برداشته شدن سنتهای نبوی و معارف و دانشهای کلام وحی یعنی شیوع بدعات و ایجاد اختلال، بی نظمی و از هم پاشیدگی در شیوهی زندگی اسلامی و عام شدن آشفتگی و هرج و مرج و ظهور آراء مختلف ،گمراه کننده و …. ، غیاب نسل صحابه و کنار گذاشتن آن از میان مجموعه ی بزرگ امت (که امین معارف الهی و حامل میراث نبوت برای نسلهای پس از خود به شمار می رود) مسلمانان را از دسترسی به مرجعیت دینی، محروم خواهد ساخت و به دنبال آن بنیادها و پایه های تمدن اسلامی دستخوش تزلزل و فرو ریختگی خواهد شد. معیارهای اسوهی دینی و یک الگوی تمام عیار در تطبیق و تقارن با سیرت نبوی بیثبات و معیوب خواهند ماند. به طوری که در هر عصر به گونهای متفاوت از زمان پیشین تعریف میشوند و زمینه را برای کشمکش و سردرگمی میان افراد امت اسلامی و پیچیدهتر شدن اوضاع و گرفتار آمدن در ورطهی شکست و پراکندگی و تجزیه و نیز قرار گرفتن در معرض طوفانهای تمایلات مهیا خواهد ساخت.