جایگاه‌های بالا بردن دستان در نماز

1. عَنْعَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ رضی الله عنهما قَالَ: رَأَیْتُ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم افْتَتَحَ التَّکْبِیرَ فِی الصَّلاَهِ، فَرَفَعَ یَدَیْهِ حِینَ یُکَبِّرُ حَتَّى یَجْعَلَهُمَا حَذْوَ مَنْکِبَیْهِ، وَإِذَا کَبَّرَ لِلرُّکُوعِ فَعَلَ مِثْلَهُ، وَإِذَا قَالَ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَعَلَ مِثْلَهُ، وَقَالَ: رَبَّنَا وَلَکَ الحَمْدُ.^[۱]

عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم را دیدم با تکبیر نماز را شروع می‌کرد و سپس هنگام تکبیر گفتن دست‌هایش را تا برابر شانه‌هایش بلند می‌کرد، و هنگامی‌که برای رکوع تکبیر می‌گفت، نیز چنین می‌کرد. و هنگامی‌که می‌فرمود: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» چنین عمل می‌کرد. و می‌فرمود: «رَبَّنَا وَلَکَ الحَمْدُ».

2. عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ ابْنَ عُمَرَ رضی الله عنهما کَانَ ” إِذَا دَخَلَ فِی الصَّلاَهِ کَبَّرَ وَرَفَعَ یَدَیْهِ، وَإِذَا رَکَعَ رَفَعَ یَدَیْهِ، وَإِذَا قَالَ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَفَعَ یَدَیْهِ، وَإِذَا قَامَ مِنَ الرَّکْعَتَیْنِ رَفَعَ یَدَیْهِ “، وَرَفَعَ ذَلِکَ ابْنُ عُمَرَ إِلَى نَبِیِّ اللَّهِج.^[۲]

نافع می‌گوید: ابن عمر رضی الله عنهما وقتی که می‌خواست نماز بخواند، تکبیر می‌گفت و دستانش را بلند می‌کرد و هنگام رکوع نیز دست‌هایش را بلند می‌کرد و هنگام گفتن «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» نیز دستانش را بالا می‌برد. و هنگامی‌که از رکعت دوم (تشهد اول) بلند می‌شد، نیز دستانش را بلند می‌کرد و ابن عمر این عمل را به پیامبر صلی الله علیه وسلم نسبت می‌داد.

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۷۳۸ و مسلم حدیث شماره ۳۹۰ با لفظ بخاری

[۲]– بخاری حدیث شماره ۷۳۹