توهین به پیروان موسی در قرآن!

آقای روزبهانی در اعتراض به آیه‌ی آخر سوره‌ی الفاتحه می‌نویسد: «چطور الله چند صد سال پیش، وقتی موسی را برگزید و او را فرستاده خودش ساخت، موسی و قوم یهود برایش عزیز بودند، حالا که محمد از راه رسیده، یک‌دفعه تمام سوابق و احترام و این‌که یهودیان قوم برتر خدا هستند، به دست فراموشی سپرده می‌شود و آنان مورد خشم الله قرار می‌گیرند و به عنوان گمراهان تاریخ قلمداد می‌شوند.»(۱)
می‌گویم: دین نزد خداوند اسلام است و اصل دعوت تمامی انبیاء بر توحید بوده است. اما هر امتی شریعتی دارد و زمانی‌که شریعتی به شریعتی دیگر نسخ گردد، بر پیروان شریعت سابق لازم است که از پیامبر جدید تبعیت کرده و از دستوراتش اطاعت کنند. بنابراین زمانی‌که یهودیان نکوهش شوند، پیروان راستین موسی علیه السلام نکوهش نشده‌اند، زیرا اطاعت از پیامبر خودشان بر آنان واجب بوده و شریعت‌شان منسوخ نبوده است. یهودیان جنایات بسیاری مرتکب شدند و غالباً نعمت‌های خداوند را با شکر پاسخ ندادند، بلکه انبیاء الهی را به قتل رساندند و زمین را از خون آنان سرخ کردند. این مسئله که تنها در قرآن نیامده است تا معترضین آن را افترای اسلام به شمار بیاورند، بلکه جنایات یهودیان در کتاب مقدس هم وارد شده است. برای مثال در نحیمیا آمده است که: «بر تو فتنه‌ انگیخته‌ و تمرد نموده‌، شریعت‌ تو را پشت‌ سر خود انداختند و انبیای‌ تو را که‌ برای‌ ایشان‌ شهادت‌ می‌آوردند تا بسوی‌ تو بازگشت‌ نمایند، کشتند و اهانت‌ عظیمی‌ به‌ عمل‌ آوردند.»(۲)
برای آشکارتر شدن موضوع، یک مثال ساده کفایت می‌کند: تصور کنید که یک استاد به شاگرد خود بگوید که من برای پیشرفت تو بسیار تلاش کردم و تو را بیش از دیگران یاری رساندم، اما اکنون سرکشی و طغیان می‌کنی! آیا در این میان اشکالی وجود دارد؟ مسلماً هیچ عقل سالمی به این سؤال، پاسخ «بله» نمی‌دهد!
———————————
۱. قرآن کلام محمد، ص ۳۵
۲. کتاب مقدس، نحیمیا، باب ۹، شماره ۲۶