۱-هرانسانی باید قبل ازایستادن به نماز،باخودباندیشد که قراراست دربرابر مقتدرترین وبزرگترین پادشاه هستی ایستاده ومی بایست بااحترام وادبی شایسته درمقابل آن مقام بلندوعظیم بایستم.
۲-هنگام نماز بابلندکردن دست برای تکبیراولی (تکبیرتحریمه)باید قلبا وروحاً به این بیندیشد وبگوید ای دنیا آنچه هستی بیرون ازنمازی چراکه ازاین لحظه که نام خدایم رابه بزرگی یادکردم درمقابل اوایستاده وفقط ذهنم متوجه عبادت و صحبت باپروردگارم است.
۳-توجه به معنای آیات واذکاری که درقیام ورکوع وسجودوقعود خوانده می شود.
۴-اندیشیدن به اینکه شاید این آخرین نمازی است که دارم ادا میکنم وپس ازان مجال وفرصتی برای ادای نمازی دیگر وزنده ماندن وتوبه نمودن ومغفرت خواستن برایم نباشد.
۵- دراماکن خلوت وبدون سروصدا نماز خواندن.
۶ -تفکر به رحمت وعذاب خداوندوسعی درخضوع وخشوع بیشتر هنگام نماز.
این شش مورد می تواند بهترین تمرین برای ادای نمازی بدون تفکر به امورات دنیوی باشد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین