توصیف مسلمانان در کتاب‎های آسمانی پیشین (۳)

توصیف مسلمانان در کتاب‎های آسمانی پیشین (۳)

۳- حبقوق می‌گوید: «بدون تردید آسمان از درخشش محمّد صلی الله علیه وسلم روشن گشت و زمین از حمد ایشان پُر شد.»^[۱]

شیخ الإسلام در توضیح جملۀ فوق چنین می‌آورد: «امّا پُرشدن زمین از درخشش احمد ج بر اثر انوار ایمان و قرآنی که از ایشان و امّتشان آشکار گشت و نیز پُرشدن زمین از حمد ایشان و امّتشان در نمازهایی که به جای می‌آورند، امری روشن و آشکار است، زیرا امّت محمّد صلی الله علیه وسلم ستایشگرانند و باید که در هر نماز و خطبه‌ای، حمد الهی را به جای آورند و هر نمازگزاری در هر رکعتی می‌گوید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ﴾.

هر گاه بنده بگوید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ﴾، الله متعال می‌فرماید: «حَمِدَنِی عَبْدِی»؛ «بنده‌ام حمد مرا به جای آورد.» و چون بنده بگوید: ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ﴾، پروردگار عالم می‌فرماید: «أَثْنَى عَلَیَّ عَبْدِی»؛ «بنده‌ام مرا ثنا گفت.» و هنگامی که بگوید: ﴿مَٰلِکِ یَوۡمِ ٱلدِّینِ﴾، الله ﻷ می‌فرماید: «مَجَّدَنِی عَبْدِی»^[۲]؛ «بنده‌ام مرا تمجید کرد.»

امّت محمّد صلی الله علیه وسلم قیام در نماز را با تحمید شروع نموده و آن را با تحمید به پایان می‌برند و زمانی که سرهایشان را از رکوع بلند کنند، امامشان می‌گوید: «سَمِعَ اللّه ُلِمَنْ حَمِدَهُ»؛ «الله متعال ستایش فردی که او را می‌ستاید، می‌شنود.» و همگی باهم می‌گویند: «رَبَّنَا لَکَ الْحَمْدُ»؛ «پروردگارا! ستایش از آنِ توست.» همچنین نمازشان را با حمد الهی تمام می‌کنند و تمامی ستایش‌ها و نماز‌ها و پاکی‌ها را مخصوص الله متعال می‌دانند.

بیان و توصیف انواع حمد الهی توسّط آنان، به درازا می‌کشد.»^[۳]

[۱]– الجواب الصّحیح، ج ۵، ص ۲۶۷؛ نک: هدایه الحیاری، ص ۱۴۷؛ سفر حبقوق، إصحاح ۳: ۳- ۷؛ عهد قدیم، ص ۱۰۴۶٫

[۲]– نک: صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ۳۹۵٫

[۳]– الجواب الصّحیح، ج ۵، صص ۲۷۰- ۲۷۱٫