تورات و حضرت عمر

رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم در دست عمر بن خطاب رضی الله عنه صحیفه ای از تورات را مشاهده نمود. بر عمر رضی الله عنه خشم گرفت و فرمود:« أَمُتَهَوِّکُونَ فِیهَا یَا ابْنَ الْخَطَّابِ وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَقَدْ جِئْتُکُمْ بِهَا بَیْضَاءَ نَقِیَّهً…. وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ مُوسَى صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ حَیًّا مَا وَسِعَهُ إِلَّا أَنْ یَتَّبِعَنِی»(۱)
«ای پسر خطاب! آیا بدون فکر و اندیشه، خود را به مطالعه ی تورات مشغول می کنی؟ خود را حیران و سرگردان می کنی؟ در حالی که سوگند به ذاتی جانم در دست اوست؛ برای شما کتابی آورده ام که آیاتش واضح و روشن است، سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست اگر موسی علیه السلام زنده می بود، چاره ای نداشت جز این که از من پیروی کند. »
__________
(۱) احمد (۳/۳۸۷) و دارمی (۴۳۵).و دیگران. قال فی “المجمع الزوائد” ۱/۱۷۴ : « رواه أحمد و أبویعلی و البزار، و فیه مجالد بن سعید، ضعفه أحمد و یحیی بن سعید وغیرهما» اه. و صححه العجلونی فی “کشف الخفا