تواضع عمر

عمر رضی الله عنه روزی بر منبر بالا رفت و مردم را به عدم زیاده روی در مهریه فراخواند زیرا پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم و اصحابش در مهریه بیش از ۴۰۰ درهم
 پرداخت نکرده اند.

 بر این اساس وی مردم را دستور داد بیش از این مهریه ندهند و نگیرند .

 پس از آنکه وی از منبر پایین آمد زنی از قریش وی را مورد خطاب قرار داد که آیا تو دستور داده ای مهریه ی زنان از ۴۰۰ درهم بیشتر نباشد؟

عمر رضی الله عنه گفت :  بله .

 آن زن گفت : آیا سخن خداوند متعال را نشنیده ای که می فرماید :  {وآتیتم إحداهن قنطارا}  و اگر به زنی یک قنطار مهریه دادید  قنطار یعنی مال بسیار زیاد

عمر ناگهان با شنیدن این گفت :

«خدایا مغفرت تو را می طلبم .

همه ی مردم از عمر داناترند».

سپس بر منبر بالا رفت و گفت : «ای مردم من شما را از زیاده روی در مهریه نهی کرده بودم . اکنون هر که می خواهد هرچه از مال خود را بدهد، بدهد»

این داستان نشانه ی تواضع عمر بن الخطاب است .

  وی با وجود آنکه از بزرگان علمای صحابه بود هرگز از قبول کردن سخن دیگران کوتاهی نمی کرد و بارها از کسانی که از نظر علم و تقوا از وی پایینتر بودند نصیحت و مشورت قبول می کرد .