الله بلندمرتبه به پیامبرش ج میفرماید: ﴿وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَکَ لِمَنِ ٱتَّبَعَکَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ٢١۵﴾ [الشعراء: ۲۱۵].
«و با مؤمنانی که از تو پیروی کردهاند، مهربان [و فروتن] باش».
و الله بلندمرتبه به پیامبرش ج میفرماید: ﴿خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِینَ١٩٩ وَإِمَّا یَنزَغَنَّکَ مِنَ ٱلشَّیۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِیعٌ عَلِیمٌ٢٠٠﴾ [الأعراف: ۱۹۹-۲۰۰].
«[ای پیامبر،] گذشت پیشه کن و به نیکی فرمان بده و از نادانان روی بگردان. و اگر وسوسهای از سوی شیطان به تو رسید، به الله پناه ببر [که] بیتردید، او شنوای داناست».
اینکه معلم مردم را به وسیلهی نصیحت و علم زیر نظر بگیرد و آنها را نگه دارد تا آنها دلتنگ نشوند و سپس پراکنده نگردند.
عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّصلی الله علیه وسلم یَتَخَوَّلُنَا بِالْمَوْعِظَهِ فِی الأَیَّامِ، کَرَاهَهَ السَّآمَهِ عَلَیْنَا.[۱]
ابن مسعود میگوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم به وسیلهی موعظه و نصیحت در روزهایی که برای ما ناخوشایند و مرگبار بود، ما را نگه میداشت.
اینکه هنگام تعلیم علم، صدایش را بالا ببرد و دو یا سه مرتبه تکرار نماید تا مردم آن را بفهمند.
- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: تَخَلَّفَ عَنَّا النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم فِی سَفْرَهٍ سَافَرْنَاهَا فَأَدْرَکَنَا – وَقَدْ أَرْهَقَتْنَا الصَّلاَهُ – وَنَحْنُ نَتَوَضَّأُ، فَجَعَلْنَا نَمْسَحُ عَلَى أَرْجُلِنَا، فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «وَیْلٌ لِلْأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ» مَرَّتَیْنِ أَوْ ثَلاَثًا.[۲]
عبدالله بن عمرو میگوید: در یکی از مسافرتها، پیامبر صلی الله علیه وسلم از ما عقب ماند و وقتی که به ما رسید، نماز تأخیر شده بود. و به دلیل تأخیر نماز، ما با سرعت وضو گرفته، و پاها را با دست، خیس میکردیم. پیامبر ج با صدای بلند دو یا سه مرتبه فرمود: قوزکها در معرض رفتن و سوختن در آتش دوزخ هستند.
- عَنْ أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم أَنَّهُ کَانَ «إِذَا تَکَلَّمَ بِکَلِمَهٍ أَعَادَهَا ثَلاَثًا، حَتَّى تُفْهَمَ عَنْهُ، وَإِذَا أَتَى عَلَى قَوْمٍ فَسَلَّمَ عَلَیْهِمْ، سَلَّمَ عَلَیْهِمْ ثَلاَثًا».[۳]
انس میگوید: «هنگامیکه پیامبر صلی الله علیه وسلم سخنی بر زبان میآورد، سه مرتبه آن را تکرار میکرد تا فهمیده شود. و وقتی بر قومی وارد میشد، سه مرتبه بر آنان سلام عرض میکرد».
[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۸ و مسلم حدیث شماره ۲۸۲۱ با لفظ بخاری
[۲] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۰ و مسلم حدیث شماره ۲۴۱ با لفظ بخاری
[۳] – بخاری حدیث شماره ۹۵