إذا ما خلوتَ الدهرَ یوماً فلا تَقُل … خلوتُ و لکن قُل علیَّ رقیب
و لاتحسبنَّ الله یَغفُل ساعهً …… و لا أنَّ ما یخفی علیه یغیبُ
اگر روزی در جاهای خلوت و دور از نگاه دیگران باشید، نگویید در جای خلوتی هستم که هیچ کس نیست، بلکه بگویید کسی مراقب من است.
چنین گمان مبر که خداوند حتی یک لحظه غافل می شود و یا هر چه را که پنهان کنید پوشیده می ماند.
[بیهقی در شعب الإیمان (۵/۲۶۱) به شماره ی (۷۲۹۲) این ابیات را آورده و گفته است امام شافعی: آن را همیشه زمزمه می کرد، ابونعیم در حلیه الاولیاء (۹/۲۲۰) آن را آورده و گفته امام احمد آن را می خواند]