تقسیم فراگیری علم به فرض عین و فرض کفایه

ابن تیمیه رحمه الله می گوید: «طلب علم شرعی فرض کفایه می باشد مگر در مواردی که فراگیری آنها مشخص شده است. چنانکه بر هرکس فرض عین است علم اموری را که خداوند به او امر کرده و نیز مواردی که او را از آنها نهی کرده، فراگیرد».[۱] و عمل صالح ثمره و نتیجه ی علم مفید می باشد و در علمی که صاحبش به مقتضای آن عمل نکند و تاثیری در رفتار وی نداشته باشد، هیچ خیری نیست.

این پیامبر خدا شعیب است که به قومش می گوید: «وَمَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَکُمْ إِلَى مَا أَنْهَاکُمْ عَنْهُ: (هود: ۸۸) «من نمی‌خواهم با شما مخالفت کنم درباره‌ی چیزی که شما را از آن نهی می‌کنم».

[۱] – مجموع الفتاوی: ۲۸/۸۰