تفکر در آیات

{إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا

فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی ۖ إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ

الْعَلِیمُ}.

(خداوند شنید) هنگامی که همسر عمران

گفت: پروردگارا! من آنچه را در شکم دارم

خالصانه نذر تو کردم (تا کارش تنها خدمت به

بیت‌المقدّس باشد.) پس (آن را) از من بپذیر

که تو شنوا و دانائی (و گریه و زاری مرا

می‌شنوی و اخلاص و هدف مرا می‌دانی).

( سوره آل عمران  آیه ۳۵).