امام ابن تیمیه رحمه الله می فرماید: وَقَدْ تَبَیَّنَ بِذَلِکَ أَنَّ مَنْ فَسَّرَ الْقُرْآنَ أَوْ الْحَدِیثَ وَتَأَوَّلَهُ عَلَى غَیْرِ التَّفْسِیرِ الْمَعْرُوفِ عَنْ الصَّحَابَهِ وَالتَّابِعِینَ فَهُوَ مُفْتَرٍ عَلَى اللَّهِ مُلْحِدٌ فِی آیَاتِ اللَّهِ مُحَرِّفٌ لِلْکَلِمِ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَهَذَا فَتْحٌ لِبَابِ الزَّنْدَقَهِ وَالْإِلْحَادِ وَهُوَ مَعْلُومُ الْبُطْلَانِ بِالِاضْطِرَارِ مِنْ دِینِ الْإِسْلَامِ
کسی که قرآن و حدیث را با عقل خودش تفسیر کند و آنرا بر غیر تفسیر مشهور أصحاب و تابعین تأویل کند ، پس او بر الله متعال دروغ داده است ، و در آیات الله الحاد ورزیده و کلمات را از جایگاه اصلی اش تحریف ساخته است . و این روش سبب گشایش دروازه ی انکار و بی دینی است ؛ و باطل بودن آن از دیدگاه اسلام معلوم و روشن است .
( مجموع الفتاوی ٢۴٣/١٣ ).