وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
معنای الحمد:
ابوجعفر بن جریر می گوید: «الحمد لله» یعنی: شکر خالصانه برای الله است، نه دیگر معبودان و کسانی که به انسان خوبی می کنند، و این شکر در برابر نعمت های بی شماری است که به بندگانش عطا کرده است. و شمار نعمت های الهی را کسی جز خود پروردگار متعال نمی داند. و اوست که همه چیز را برای اطاعتش ساخته است و در اعضای بدن افراد مکلف توان ادای فرایض را قرار داده است و در زندگی دنیا برایشان رزق و روزی فراهم کرده است. و آنان را از نعمت هایی که در زندگی نیاز دارند بدون هیچ طلب حقی تغذیه کرده است و در ضمن آنان را از حقیقت آن نعمت ها آگاه ساخته و از آنان خواسته کارهایی بکنند که منجر به دست یابی به نعمت ها و لذت های همیشگی در منزل جاویدان گردد. الله را به خاطر تمام نعمت هایش سپاس بی پایان می گوییم.
(طبری۱۲۷/۱)
ابن جریر می گوید: «الحمد لله» ثنایی است که پروردگار خود را با آن ستایش کرده و به بندگانش نیز دستور داده است که او را با آن ستایش کنند، گویا الله می فرماید: الحمد لله بگویید. و گفته اند: هر گاه بنده می گوید: الحمدلله، الله را با اسم های نیکو و صفات برتر او تعالی ستایش کرده است و هر گاه می گوید: «الشکر لله» خدا را در برابر نعمت ها و قدرتش سپاس می گوید.
(طبری۱۳۵/۱)