تفسیر آیات

سوره مبارکه ملک
تفسیر آیه دوم
{الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ}.
«همان‌ که‌ مرگ‌ و زندگی‌ را آفرید» مرگ: انقطاع‌ و جدایی‌ روح‌ از بدن‌؛ و حیات: تعلق‌ و پیوند روح‌ به‌ بدن‌ است‌. پس‌ حیات‌ در اینجا به‌ این‌ معنی‌ است‌ که: خدای‌ عزوجل‌ بشر را در ساختار انسانی‌اش‌ آفرید و در وی‌ روح‌ را خلق‌ کرد «تا شما را بیازماید که‌ کدام‌ یک‌ از شما نیکوکردارتر است» یعنی: مرگ‌ و زندگی‌ را آفرید و شما را عاقل‌ گردانید تا شما را مکلف‌ سازد، سپس‌ شما را بیازماید و آن‌گاه‌ شما را بر مبنای‌ این‌ تکلیف‌، جزا و پاداش‌ دهد. پس‌ هدف‌ اصلی‌ از ابتلا، نمایان‌ کردن‌ کمال‌ نیکوکاری‌ نیکان‌ است‌ «و اوست‌ عزیز» یعنی: غالبی‌ که‌ مغلوب‌ نمی‌شود «آمرزگار» است‌ برای‌ کسی‌ که‌ توبه‌ و انابت‌ پیشه‌ کرده‌ است‌. در حدیث‌ شریف‌ به‌ روایت‌ ابن‌عمر رضی الله عنه آمده‌ است‌ که‌ رسول‌ خدا‌‌ صلّی الله علیه و آله و سلّم آیه: تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ را تلاوت‌ نمودند و چون‌ به: أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً رسیدند، فرمودند: «از محرمات‌ خداوند جلّ جلاله بپرهیز و در طاعت‌ وی‌ بشتاب‌».