وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
سوره مبارکه نور
تفسیر آیات [ ۴۸ و ۴۹ ]
{وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ}.
«و چون به‌سوی خدا و رسولش خوانده شوند تا میان آنان داوری کند» یعنی: تا رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم میانشان داوری کند «بناگاه گروهی از آنان روی برمی‌تابند» از بردن داوری به‌سوی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم؛چنانچه حق با آنان نباشد و این از نفاقشان است.
آیه مبارکه دلیل بر آن است که حکم و داوری پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم ، حکم‌خداوند جلّ جلاله است و بر بنیاد حق و عدالت استوار می‌باشد.
{وَإِن یَکُن لَّهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ}.
«و اگر حق به جانب آنان باشد، گردن نهاده به نزد او می‌آیند» یعنی: درحالی نزد پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم می‌آیند که اظهار خضوع و فروتنی و طاعت می‌کنند زیرا آنان می‌دانند که پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم به‌زودی به‌نفعشان حکم می‌کند پس انگیزه‌شان از این آمدن، رضا به‌حکم و داوری پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم نیست بلکه طلب کردن حق خویش است.