وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﯿﻔﺮﻣﺎﯾﺪ :
{ … ﺃَﻭْ ﺟَﺎﺀَ ﺃَﺣَﺪٌ ﻣِﻨْﮑُﻢْ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻐَﺎﺋِﻂِ ﺃَﻭْ ﻻﻣَﺴْﺘُﻢُ ﺍﻟﻨِّﺴَﺎﺀَ ﻓَﻠَﻢْ ﺗَﺠِﺪُﻭﺍ ﻣَﺎﺀً ﻓَﺘَﯿَﻤَّﻤُﻮﺍ … } (ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ: ۴۳).
« … ﯾﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﯼ ﺣﺎﺟﺖ ﺁﻣﺪ، ﯾﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺁﺑﯽ ﻧﯿﺎﻓﺘﯿﺪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﺗﯿﻤﻢ ﮐﻨﯿﺪ … ».
ﻋﻠﻤﺎﺀ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﺣﮑﻢ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ :
ﻣﺬﻫﺐ ﺣﻨﻔﯽ : ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺐ ﺣﻨﻔﯽ ﻟﻤﺲ ﺯﻥ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﺷﻬﻮﺕ، ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﻋﻤﺪ، ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ، ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻠﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ” ﻟﻤﺲ ” ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻭ
ﺟﻤﺎﻉ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﻪ ﻣﺠﺮﺩ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ .
ﻣﺬﻫﺐ ﺷﺎﻓﻌﯽ : ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﺎﻓﻌﯽ، ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﺬﻫﺐ ﺣﻨﻔﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻥ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﺷﻬﻮﺕ، ﻭ ﭼﻪ ﺳﻬﻮﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻤﺪﺍ، ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮﻧﻮﻉ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺯﻥ ﭼﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻠﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ” ﻟﻤﺲ ” ﺩﺭﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻼﻣﺴﺖ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺬﻫﺐ ﻣﺎﻟﮑﯽ ﻭ ﺣﻨﺒﻠﯽ: ﺩﺭ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﺎﻟﮑﯽ ﻭ ﺣﻨﺒﻠﯽ، ﻗﻮﻟﺸﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻗﻮﻝ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﺑﻮ ﺣﻨﯿﻔﻪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺷﺎﻓﻌﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻟﻤﺲ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯿﮑﺪ، ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﻟﻤﺲ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺕ
ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ .
ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺋﻤﻪ ﺩﻻﯾﻞ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯿﺪﺍﻧﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﺣﺪﯾﺚ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ، ﻗﻮﻝ ﺭﺍﺟﺤﺘﺮ ﺭﺍ ﻗﻮﻝ ﺍﺑﻮ ﺣﻨﯿﻔﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﻟﻤﺲ ﺯﻥ ﭼﻪ ﺑﺎ
ﺷﻬﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﺷﻬﻮﺕ، ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﻋﻤﺪ، ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ، ﻭ ﺍﺑﻦ ﺟﺮﯾﺮ ﻃﺒﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺃﯼ ﺑﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﺍﻭﻟﯽ ﺍﺳﺖ، ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﯾﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ:
” ﺃﻥ ﺍﻟﻨﺒﯽ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﮐﺎﻥ ﯾﻘﺒﻞ ﺑﻌﺾ ﺃﺯﻭﺍﺟﻪ ﺛﻢ ﯾﺼﻠﯽ ﻭﻻ ﯾﺘﻮﺿﺄ ” ( ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﺑﻮﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﯽ )، ﯾﻌﻨﯽ : ” ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ ” ،
ﻭ ﺍﺑﻦ ﮐﺜﯿﺮ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﺭﺃﯼ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﺳﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻗﻮﻝ ﺭﺍﺟﺤﺘﺮ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻥ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻐﯿﺮ ﺷﻬﻮﺕ ﻭﺿﻮﺀ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ.
والله اعلم