تعریف نذور

نذور جمع نذر است و اصل آن (إنذار) بمعنی ترساندن است.

راغب اصفهانی در تعریف آن گفته است: نذر، واجب گرداندن چیز غیرواجبی است، به خاطر واقع شدن کاری.

نهی از نذر معلق:

از عبدالله بن عمر روایت است :

نهی النبی صلی الله علیه عن النذر و قال : إنه لایرد شیئا و لکنه یستخرج به من البخیل

«پیامبر صلی الله علیه وسلم از نذر نهی کرد و فرمود :

نذر هیچ چیزی (قدری) را بر نمی‌گرداند، اما (با آن) از بخیل چیزی گرفته می‌شود».*

از سعید بن حارث روایت است :
از ابن عمر(رض) شنیدم که می‌گفت :

آیا از نذر نهی نشده‌اند؟ (در حالیکه) پیامبر فرموده است :

(إن النذر لایقدم شیئا ولایؤخر، و إنما یستخرج بالنذر من البخیل).

«نذر هیچ نفعی را جلب و هیچ ضرری را دفع نمی‌کند اما (با آن) از بخیل چیزی گرفته می‌شود».

نذر معلق این است که شخص مثلاً بگوید : خدایا نذر می‌کنم که اگر در امتحان قبول شدم حیوانی را ذبح کنم.

(متفق علیه).

بخاری :۶۶۹۳/۵۷۶/۱۱
۱۶۳۹/۲۶۰/۳٫

ابوداود (۳۲۶۳/۱۰۹/۹).

 نسائی ۱۶/۷٫

*یعنی انسان بخیل نذر می‌کند.

(متفق علیه).

بخاری ۶۶۹۲/۵۷۵/۱۱٫
مسلم ۱۶۳۹ – ۳ – ۱۲۶۱/۳٫

مسلم این حدیث را بدون قول ابن عمر روایت کرده است.