تعریف قلب سلیم

قلب سالم همان قلبی است که در روز قیامت جز کسی که با آن به سوی خدا آمده باشد هیچ کس نجات نخواهد یافت.
چنانکه خداوند سبحان فرموده است :
( یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ، إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ) الشعراء ( ۸۸ ، ۸۹ ).

(( آن روز که اموال و اولاد سود نمی رساند ، بلکه تنها کسی ( نجات پیدا می کند ) که با دل سالم به پیشگاه خدا آمده باشد)).
قلب سالم قلبی است که سلامتی آن به صورت صفتی سالم در آمده است ، قلب (( سلیم )) قلبی است که از هرگونه شهوت و شبهه ی مخالف و متعارض با امر و نهی خدا سالم باشد.
در نتیجه از بندگی غیر خدا و به کارگیری حکم غیر رسول خدا ( صلی الله علیه و سلم ) سالم بوده و از دوست داشتن غیر خدا همراه با او ، ترس و امید از غیر غیر خدا و توکل بر آن و رجوع به سوی غیر خدا و امثالهم سالم باشد و این همان حقیقت بندگی است که جز برای خدای سبحانه و تعالی شایسته ی کس دیگری نیست.
بنابراین قلب سالم قلبی است که از هرگونه شرک به خدا سالم باشد ، بلکه بندگی اش از روی اراده و محبت و توکل و رجوع و فروتنی و ترس و التماس ، خالصانه برای خدا باشد و تمام کارهایش را برای خداوند خالص گرداند.