اصولیان اکراه را با تعریفاتی نزدیک به هم تعریف کردهاند؛ از جمله نویسندهی التلویح میگوید: اکراه وادار نمودن دیگری به انجام چیزی است که به انجام آن رضایت ندارد و اگر او را به حال خود بگذارند، انجام آن را برنمیگزیند[۱]. تعریف دیگر این است که: با تهدید به چیزی که وادار کننده قادر به انجام آن است و وادار شونده از آن میترسد، شخص به انجام چیزی وادار شود که از انجام آن امتناع میکند[۲]. این تعریف متضمن اموری است که وجود آنها برای تحقق اکراه واجب است و به همین دلیل، از تعریف اول واضحتر است.
[۱]– التلویح ۲/ ۱۹۶٫
[۲]– کشف الأسرار ۴/ ۱۵۰۳٫