عنْ أَبِی هُرَیْرَهَ – رضی الله عنه – : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – قَالَ: «لا تَقُومُ السَّاعَهُ حَتَّى تَقْتَتِلَ فِئتَانِ عَظِیمَتَانِ یَکُونُ بَیْنَهُمَا مَقْتَلَهٌ عَظِیمَهٌ، دَعْوَتُهُمَا وَاحِدَهٌ. وَحَتَّى یُبْعَثَ دَجَّالُونَ کَذَّابُونَ قَرِیبٌ مِنْ ثَلاثِینَ، کُلُّهُمْ یَزْعُمُ أَنَّهُ رَسُولُ اللَّهِ، وَحَتَّى یُقْبَضَ الْعِلْمُ، وَتَکْثُرَ الزَّلازِلُ وَیَتَقَارَبَ الزَّمَانُ، وَتَظْهَرَ الْفِتَنُ، وَیَکْثُرَ الْهَرْجُ ـ وَهُوَ الْقَتْلُ ـ وَحَتَّى یَکْثُرَ فِیکُمُ الْمَالُ فَیَفِیضَ، حَتَّى یُهِمَّ رَبَّ الْمَالِ مَنْ یَقْبَلُ صَدَقَتَهُ، وَحَتَّى یَعْرِضَهُ عَلَیْهِ، فَیَقُولَ الَّذِی یَعْرِضُهُ عَلَیْهِ: لا أَرَبَ لِی بِهِ، وَحَتَّى یَتَطَاوَلَ النَّاسُ فِی الْبُنْیَانِ، وَحَتَّى یَمُرَّ الرَّجُلُ بِقَبْرِ الرَّجُلِ فَیَقُولُ: یَا لَیْتَنِی مَکَانَهُ، وَحَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا، فَإِذَا طَلَعَتْ وَرَآهَا النَّاسُ، ـ یَعْنِی ـ آمَنُوا أَجْمَعُونَ، فَذَلِکَ حِینَ { لاَ یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا } وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدْ نَشَرَ الرَّجُلانِ ثَوْبَهُمَا بَیْنَهُمَا فَلاَ یَتَبَایَعَانِهِ، وَلا یَطْوِیَانِهِ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدِ انْصَرَفَ الرَّجُلُ بِلَبَنِ لِقْحَتِهِ، فَلاَ یَطْعَمُهُ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَهُوَ یُلِیطُ حَوْضَهُ فَلا یَسْقِی فِیهِ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدْ رَفَعَ أُکْلَتَهُ إِلَى فِیهِ فَلا یَطْعَمُهَا»
ترجمه: از ابوهریره – رضی الله عنه – روایت است که رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «تا زمانی که دو گروه بزرگ که به سوی یک چیز دعوت می دهند، با یکدیگر به جنگ نپردازند و کشتار بزرگی میان آنان رخ ندهد و تا وقتی که نزدیک به سی دجال دروغگو، ظهور نکند که همگی آنان ادعای نبوت می کنند، قیا مت برپا نخواهد شد. همچنین تا زمانی که علم و دانش از میان مردم برداشته نشده و زلزله ها زیاد نشوند و فاصله ها کم نشود و قتل و کشتار، زیاد نگردد و مال به اندازه ای زیاد نشود که به فردی که داده می شود، بگوید: من به آن نیازی ندارم و مردم در ساختمانها به یکدیگر، فخر نفروشند، قیامت برپا نخواهد شد. همچنین تا زمانی که یک فرد از کنار فرد دیگری عبور نکند و نگوید: ای کاش! من بجای او می بودم و خورشید از سمت مغرب، طلوع ننماید، قیامت برپا نخوهد شد. پس هنگامی که خورشید از سمت مغرب، طلوع کرد و مردم آنرا دیدند و همگی ایمان آوردند، در این هنگام، ایمان کسی که قبلاً ایمان نیاورده است و یا در همان دوران قبلی که ایمان داشته است، کار نیکی انجام نداده است، به او سودی نخواهد بخشید.
و قیامت، چنان ناگهانی فرا می رسد که دو نفر، پارچه هایشان را بین یگدیگر پهن می کنند ولی هنوز معامله ای انجام نداده اند و آنها را جمع نکرده اند که قیامت برپا می شود. و چنان ناگهانی است که شخصی، شترش را می دوشد اما قبل از اینکه شیرش را بنوشد، قیامت برپا می شود. و چنان ناگهانی است که فرد، شکافهای حوض اش را می گیرد اما قبل از اینکه دام هایش را آب بدهد، قیامت برپا می شود.و حتی به اندازه ای ناگهانی است که شخصی، لقمه اش را بسوی دهانش می برد اما موفق به خوردنش نمی شود»
مقاله پیشنهادی
آنچه به هنگام بازگشت از حج یا عمره یا غیره گفته میشود
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ رضی الله عنهما قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه …