تربیت پیامبران و پیروان آنان

الله پیامبران و پیروان‌شان را تربیت نموده تا اول برای خودشان تلاش نمایند تا ایمان به عبادت و تزکیه و نگرش و تفکر و صبر و تلاش و از خود گذشتگی برای هر چیزی به خاطر دین، و بذل و بخشش و ترک کردن به خاطر بالا بردن کلمه‌ی الله را حاصل کنند، تا این‌که ایمان در زندگی آن‌ها کامل گردد و یقین در قلب‌های آنان قرار گیرد ‌که الله آفریننده‌ی هر چیزی است و هر چیزی در دست او است، و تنها او مستحق عبادت است. سپس بر حفظ ایمان به وسیله‌ی خانه‌ها و محیط‌های شایسته تلاش نمایند. مانند مساجدی که به وسیله‌ی ایمان و اعمال صالح و مجالس یاد الله و علم آباد هستند.

سپس برای بر طرف کردن نیازهای دینی و شخصی‌شان بر استفاده از ایمان تلاش نمایند. سپس می‌بینند هر جا که باشند الله با آن‌هاست، آن‌ها را نصرت می‌نماید و تأیید می‌کند، همان‌طور که نصرت در جنگ بدر و فتح مکه و… شامل مسلمانان شد. بر الله سبحان توکل می‌کنند و به غیر از او بر کسی دیگر توکل نمی‌نمایند. سپس برای نشر ایمان بین اقوام خویش و کسانی‌که به سوی آن‌ها فرستاده شدند، تلاش می‌کنند تا این‌که الله یکتا را که شریک ندارد، عبادت نمایند و احکام الهی را به آن‌ها تعلیم دهند و آیات پروردگارشان را بر آن‌ها تلاوت کنند تا این‌که هدایت شوند و در دنیا و آخرت خوشبخت گردند.

الله بلندمرتبه می‌فرماید: ﴿هُوَ ٱلَّذِی بَعَثَ فِی ٱلۡأُمِّیِّ‍ۧنَ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ یَتۡلُواْ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتِهِۦ وَیُزَکِّیهِمۡ وَیُعَلِّمُهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ وَٱلۡحِکۡمَهَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبۡلُ لَفِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٖ٢ وَءَاخَرِینَ مِنۡهُمۡ لَمَّا یَلۡحَقُواْ بِهِمۡۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ٣ ذَٰلِکَ فَضۡلُ ٱللَّهِ یُؤۡتِیهِ مَن یَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِیمِ۴﴾ [الجمعه: ۲-۴].

«و ذاتی است که از میان بی‌سوادان، پیامبری از میان خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آن‌ها بخوانَد و آنان را پاک گردانَد و کتاب [= قرآن] و حکمت [= سنت] به آنان بیاموزاند؛ و به راستی که آنان پیش از این[که رسول به سویشان فرستاده شود]، در گمراهیِ آشکاری بودند. و [این پیامبر] به سوی قومی دیگر [نیز] که هنوز به اینان ملحق نشده‌اند [و بعدها به دنیا خواهند آمد، مبعوث شده است ]؛ و او تعالی شکست‌ناپذیرِ حکیم است. این فضلِ الله است که آن را به هر‌ کس که بخواهد می‌بخشد؛ و الله دارای فضل عظیم است».

رسول: کسی است که الله به او شریعت داده و به او امر فرموده که آن را به کسی‌که آن را نمی‌داند، و یا می‌داند و با آن مخالفت می‌کند، تبلیغ نماید.

نبی: کسی است که الله به او شریعت پیامبر قبلی را داده تا کسانی را که از اصحاب آن شریعت هستند، آگاه نماید و شریعت و دین آن‌ها را تجدید کند، پس هر رسولی نبی است، ولی هر نبی‌ای رسول نیست.

رسول و نبی وقتی که با یکدیگر ذکر شوند، هرکدام دارای معنای خاصی است و هنگامی‌که جدا ذکر شوند، هرکدام معنای دیگری را نیز شامل می‌شود.