تدبـــر در قــرآن

﴿یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنْفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ﴾ [البقره/۲۱۵].

«از تو می پرسند چه چیزی انفاق کنند؟ بگو: هر مالی که انفاق کردید، پس برای پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است. و هر کار نیکی که انجام دهید، بدرستی که الله به آن آگاه است».

آیه با علم به پایان رسید چرا که در نیت ها موقع انفاق، خلل وارد می‌شود و انفاق بیشترین چیزی است که انسان به آن مباهات می‌ورزد و چه بسا خالصانه نباشد مگر کسی که مخفیانه و برای رضایت الله ببخشد.
و سوال چیزی دیگر بود اما الله با حکمت خود در جواب چیزی دیگر بیان کرد تا به آنها بفهماند که نحوه بخشش و به مستحق دادن مهم‌تر است.