تدبر در قرآن

﴿ وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِیهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ وَلَا تَخَافِی وَلَا تَحْزَنِی ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَیْکِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴾ [القصص:٧]

«و به مادر موسی الهام کردیم که : او را شیر بده، پس هنگامی که بر او ترسیدی، او را به دریا (ی نیل) بینداز، و نترس، و اندوهگین مشو، یقیناً ما او را به تو باز می گردانیم و او را از پیامبران قرار می‌دهیم».

خداوند بعضی از سختی‌ها را بر بنده اش مقدر می‌کند تا او را به یک شادی بزرگتر برساند یا شر بیشتری را از او دفع کند.
همانطور که اندوه شدید را بر مادر موسی مقدر کرد و غم وسیله‌ای بود تا او را به پسرش برساند و به شکلی که اطمینان خاطر حاصل کند و روشنی چشمش شود و شادی‌ اش افزون گردد.